Czekamy na dom od 8 lat

"Jest taki rodzaj samotności, wynikający z poczucia niezrozumienia, gdy się wie rzeczy, o których inni nie wiedzą, i nie bardzo jest to, komu przekazać, bo w gruncie rzeczy nie bardzo to innych interesuje."
Ryszard Kapuściński

Czarne psy mają w życiu pod górę. Dolcia i Anulka spędziły 6 długich zim w bardzo złym schronisku. Nawet gdy się już doczekały interwencji i wolontariatu, nadal spacer choćby był dla nich rarytasem. Bo do wolontariatu garnie się garstka zapaleńców. A bezdomnych psów w schroniskach setki.

6 lat to bardzo dużo. Ile razy w tym czasie byłeś na wakacjach? One miały boks metr na dwa i w misce czasem trochę byle czego. Marzły zimą, męczyły się latem. Takie życie psa bezdomnego. Aż trafiły pod nasze skrzydła, do domowego hoteliku.

Ależ to była radość. Psiakom zmieniło się wszystko o 180 stopni. Jednak nadal są tak naprawdę niczyje. A w hoteliku tkwią już kolejne 2 lata. Anulka starsza sunia, chora na serduszko. Dolcia, która wymaga odpowiedzialnego i cierpliwego domu. Nie wiemy, czemu ich nikt nie widzi. 

Wiemy jedno... Kiedyś wielu chciało im pomóc, dziś świat o nich zapomniał. A one są skazane na żebranie. Nie mają nic swojego. Ani domu, ani człowieka. I już na dodatek nie mają nawet fanów, którzy przyklaskiwali i składali płonne obietnice, gdy je zabieraliśmy. 

8 lat z życia spędzone na byciu niczyim. 8 lat braku pewności bytu. 8 lat żebrania, najpierw o kawałek suchego chleba, teraz o opłacenie hotelu, karmy, leków...

Czy zwrócisz na nie uwagę? 

Czy bezpieczne zawsze musi oznaczać zapomniane?

Z góry dziękujemy za każdą, najmniejszą pomoc dla Dolci i Anulki.