Ratujemy 4 młode bociany! Pomocy!

"Nasze" bociany z dnia na dzień czują się coraz lepiej i coraz pewniej. W ciągu dnia przebywaja u naszej wolontariuszki w ogrodzie a ostatnio postanowiły trochę "pomieszkać" również w jej domu.

Kiedy Maja i Przemek wrócili po krótkiej nieobecności do domu okazało się, że bociany postanowiły pozwiedzać. I sądząc po śladach, jakie zostawiły były dołaownie wszędzie: w salonie, w łazience a nawet na łóżku w sypialni.

Powoli zaczynają też zwiedzać okolicę. Kiedy pierwszy z bocianów poderwał się pierwszy raz do lotu i przeleciawszy nad budynkami wylądował w polu, w panice pobiegliśmy go szukać.

Był już wieczór, ściemniało się a my już oczami wyobraźni widzieliśmy lisa, który na niego poluje. Okazało sie, ze bocian doskonale wiedział, gdzie ma wrócić i po chwili wrócił na posesję. Ale od tej pierwszej wyprawy każdego dnia

wybierał się na coraz dalsze wycieczki. Zwykle odlatywał wieczorem i wracał rano. Zyskał więc wdzięczne imie Don Juan a my snulismy teorie, że pewnie ma gdzies w okolicy narzeczoną, do której lata wieczorami.

Któregoś dnia, na pierwszą wycieczkę wybrała się też Kropka (ma czarną kropkę na plecach). Nie poleciała daleko - do ogródka sąsiadów kilka domów dalej. Sąsiad, który nie wiedział, ze to "nasz " bocian nieco się zdziwił, jak nagle na jegopodwórku wylądował bocian, który na dodatek stukał mu dziobem w szybę tarasową. Zgadniecie, do kogo zadzwonił? Oczywiście do nas! A my bardzo ucieszyliśmy się, ze Kropka się odnalazła, od tej pory Kropka często odwiedza naszych okolicznych sąsiadów, choć teraz częściej przesiaduje na dachu sąsiedniego budynku. Z jednej strony trochę się martwimy, czy podczas tych wycieczek nic się jej nie przydarzy, z drugiej obawiamy się, że jeśli nie będzie latać, to nie uda jej sie w tym roku odlecieć z innymi bocianami.

Tak czy inaczej nasze bociany codziennie dostają u nas porcję drobiowych serduszek, choć powoli same zaczynają szukać pożywienia.

Bociany, które trafiły do nas po burzy, kiedy wichura zrzuciła ich gniazdo mają się dużo lepiej.
W ciągu dnia, dzięki uprzejmości naszych cudownych sąsiadów Mai i Przemka mają do dyspozycji wolierę, w której mogą się swobodnie przechadzać, zażywać kąpieli w wielkiej misce
i trenować skrzydła. To młode bociany, które jeszcze nie latały a powinny już zacząć ćwiczyć, jeśli miałyby w tym roku wraz z innymi bocianami odlecieć do ciepłych krajów.
Trochę to trudne, kiedy nie ma rodziców, którzy pokażą jak to zrobić. Ale okazało się, ze wystarczy sie po prostu odważyć…. i polecieć. I jeden z maluchów, któregoś dnia poleciał!
Właściwie powinniśmy się cieszyć ale trochę się też martwiliśmy, co dalej zrobi nasz podopieczny. Czy wróci? A jeśli nie wróci, czy sobie sam poradzi?
W panice biegaliśmy po działce naszych sąsiadów a bocian pięknie i majestatycznie latał nad naszymi głowami. W pewnym momencie wylądował na kominie i chyba sam nie wiedział, co zrobić.
Próbowaliśmy zwabić go na dół jedzeniem, ale chyba nie bardzo potrafił sam z tego komina zlecieć na dół – takie bocianie bezradne dziecko, które pozbawione zostało rodziców, którzy dadzą przykład.
Siedział na kominie, klekotał, syczał i nijak nie chciał lub nie umiał zejść. Cóż było robić? Nasz ulubiony sąsiad ustawił drabinę a Piotr po tej drabinie a później po uchwytach na dachu wlazł aż do komina.
Tylko, co dalej? Bocian był głodny, więc wabiony na jedzenie wyrywał je Piotrowi z rąk, tylko, jak go z tego komina zabrać? Trochę za duży, żeby go wziąć pod pachę.
I wtedy z pomocą przyszła nasza sąsiadka Maja, która wdrapała się po drabinie z bardzo przydatną torbą z IKEI. A Piotr już bardzo zgrabnie zgarnął bociana do torby i na szczęście obu udało się szczęśliwie
i bez upadku z dachu dotrzeć na ziemię.

Po całej akcji dostaliśmy, chyba z nerwów takiej głupawki, że śmialiśmy się do wieczora i zgodnie stwierdziliśmy, że tak upojnego wieczoru nie mieliśmy już dawno.
Cóż  – każdy ma takich sąsiadów, na jakich zasługuje! My mamy cudownych i bardzo im dziękujemy, za goszczenie naszych bocianków a także za to, że dają się wciągać we wszystkie nasze “zwierzęce” wariactwa.

Prosimy Was o wsparcie dla boćków:

Jeden z bocianów był niestety mocno ranny – jego najbardziej przygniotło spadające gniazdo. Od razu było widać, że ma połamane skrzydła i najprawdopodobniej nogi, bo nie wstawał. Niestety, jego nie udało się uratować.

Pozostałe trzy czują sie super, choć jeden tez ma problemy ze skrzydłem i najprawdopodobniej nie będzie mógł latać. Byliśmy w lecznicy i miał mieć operację, ale lekarz stwierdził, że to wygląda na starą kontuzję i nie bardzo można z tym coś zrobić. Wcinają, jak szalone: serduszka drobiowe i żołądki najchętniej. Aż się biją o nie! Kłócą się o jedzenie, wyrywają sobie z dziobów! Wygląda na to, ze póki co jest ok. Niestety utrzymanie takich trzech bocianów sporo kosztuje. Każdy z nich powinien zjeść dziennie ok. kilograma mięsa, więc koszty nie są niestety małe. Koszt serduszek i żołądków to ok. 7-8 zł/kg.

Bardzo prosimy Was o wsparcie zbiórki dla boćków.