Migotka i Marmurka są już u nas!

Migotka zerka na nas bacznie swoimi wielkimi oczyma, gdy stajemy w drzwiach stodoły. Za nami szaleje zimowa wichura, a otaczający świat zalewa deszcz. Przed nami rozpościera się ciemność. To jedna z tych stodół, gdzie nic się nigdy nie zaczyna, za to wszystko się kończy.

Mała Migotka chowa się za mamę. Choć niewiele to kiedykolwiek da. Ale mała o tym nie wie. Bo i skąd? Takich chwil nie przeżywa się drugi raz. One są dane małym kucykom tylko raz. Gdy już kończy się ich druga tutaj, wśród nas. Po życiu, które też przeżyły wśród nas. Mama Migotki, Marmurka, przechodziła z rąk do rąk. Zdążyła zwiedzić kawałek tego świata. Jadła z wielu żłobów, wybiegała na wiele pastwisk, a i wiele z nich mogła tylko obserwować zza okienka jakiejś obory. Raz było lepiej, raz trochę gorzej. Urodziła trochę źrebaków, które poszły w świat. Podobno dzieci też woziła na swoim grzbiecie. I tak upływały kolejne zimy. Aż nadeszła ta ostatnia.

Nie wiem, czemu akurat teraz. Na umieranie nigdy nie ma dobrej pory. Nigdy nie widzieliśmy i nie przeżyliśmy wystarczająco, aby zdecydować, że już wystarczy. Marmurka już nie jest najmłodsza. Ale nie jest też na tyle młoda, by ktoś ją zechciał. To ten wiek, w który ludzie nie chcą już inwestować.

Patrzę w wielkie, wymowne oczy mamy Marmurki. Przewija się w nich cały świat. Niełaskawy świat dla małych kucyków. Migotka przez całe nasze krótkie spotkanie nie odeszła nawet na metr. Stała wtulona w mamę, pełna wiary że ta mama ochroni ją przed całym złem tego świata.

Gdy wychodziłam ze stodoły na ulewny deszcz, dalej tak sobie trwały i patrzyły jak się oddalam. Migotka i Marmurka, dwa kucyki, które nawet nie marzą o tym, aby zmierzyć się z rzeczywistością. Bo ta rzeczywistość i tak ma swój plan. I tak za chwilę wgoni je po trapie, a potem poprowadzi na stracenie wąskim korytarzem. A na końcu tego korytarza i tak je brutalnie rozdzieli. I nie. Nikomu nie będzie przykro. To nie ta bajka..

Musimy zebrać 5400 zł do 22 marca, aby wykupić i przetransportować mamę z córeczką. Pomożesz?

--------------------------------
Fundacja Centaurus działa w imieniu zwierząt od 2006 roku. Jest organizacją non profit. Centaurus to ponad 1500 ocalonych koni, 100 osiołków, kilkaset psów i kotów, liczne zwierzęta gospodarskie. One wszystkie żyją dzięki takim osobom jak Ty. Bez tego wsparcia, ratowanie nie byłoby możliwe.

Z całego serca dziękujemy Ci za pomoc.

Masz pytania? Zadzwoń 518 569 487 - Karolina