8 zmiast 1, czyli jak wzięliśmy na siebie odpowiedzialność za 8 kocich istnień

Jedziesz sobie pewnego dnia do pracy i z okna tramwaju widzisz kociaka. Wracając, wysiadasz na najbliższym przystanku, żeby zobaczyć, czy przypadkiem kociak nie potrzebuje pomocy… I trafiasz w oko cyklonu.

Państwo, na których terenie kociak przebywał, powiedzieli, że kot sobie radzi i nie potrzebuje pomocy. Prawda okazała się zupełnie inna, kotów było dużo, a ich głównym pożywieniem były myszy i szczury. Albo myśliwi z nich byli kiepscy, albo gryzoni było niewiele, a może były niepożywne… Złapaliśmy w sumie 8 kociąt. Wszystkie z potworną biegunką, niektóre mocno wychudzone, inne z początkami kociego kataru. W tej chwili siedzą w lecznicy, zajadają się karmą weterynaryjną, dostają leki, powoli wychodzą na prostą, a nasz budżet przebija dno dna konta.

Teraz łapiemy dorosłe koty, żeby kocie nieszczęście w tym miejscu przynajmniej się nie mnożyło. Prosimy o wsparcie dla parszywej ósemki!

Lotta – wystraszona, ale nie dzika, 10-miesięczna koteczka.  Futro w kiepskim stanie.

Filo –  największy z całego stada. Taki kocurek alfa. Przestraszony, ale odważny.

Lupus – najchudszy z całego stada. Potencjał na zrównoważonego kociego przyjaciela.

Tinta – grafitowa koteczka. Najwyraźniej ona też kiepsko sobie radziła, bo futro w kiepskim stanie z rudymi wybarwieniami.

Sabinka – mocno przestraszona bura dziewczynka z delikatnym rudym znaczeniem.

Seba – grafitowy chłopak. Mały przestraszony.

Rastio – czarny kocurek z chorym okiem. Wielki dzikus.

Olsen – biało-bury chłopak. Spokojny. Pocieszny. Jak szef znanego gangu.

Potrzebujemy środków, żeby doprowadzić towarzystwo do porządku. Dziękujemy!