Mówią o mnie biała...

Nie mam imienia. Mówią o mnie biała. To 14-letnia klacz czekająca u handlarza na ostatnią podróż. Niepotrzebna i wysłużona, do tej pory pracująca pod siodłem. Kiedy starość zaczęła doskwierać, nogi zaczęły boleć, a szkoda pieniędzy na dobrą paszę, stała się balastem nie do udźwignięcia. Co z tego, że zarabiała? Nie wypracowała sobie emerytury. Jej emeryturą jest śmierć. Niestety w warunkach daleko odbiegających od humanitarnych. Nie mamy zbyt wiele czasu. Obrót, przychód i dochód muszą się zgadzać, pieniądze nie mogą być zamrożone. Nie potrafimy przejść obojętnie. Prosimy Was o pomoc, bo razem możemy wszystko.