Czy tak powinno się zaczynać ich życie?

Miałam nic nie brać, nie brać kolejnych tymczasów mając w domu 20 kotów. Obiecałam to sobie i naszym kotom, dla których nie mam czasu, dla swojej rodziny, dla samej siebie.  Od 5 lat nie miałam wolnego dnia, weekendu nie mówiąc o „wakacjach”. Ja już naprawdę nie daję rady fizycznie i psychiczne. Telefon dzwoni każdego dnia, na facebooku otrzymuje codziennie wiadomości - pomóżcie, bo ja nie mogę...

Ale jak mogłabym zostawić trójkę małych kocich kuleczek, przemoczonych, zmarzniętych z zaklejonymi ropą oczkami  Siedziały na kawałku kartonu Miały farta, że akurat wtedy zajrzałam w te krzaki, bo wiem że za kilka dni były by już martwe bez mojej pomocy...

Zobaczyłam i aż słabo mi się zrobiło, moja pierwsza myśl - schronisko. Chciałam być twarda.
Jednak mam serce i wiedzę, że w schronisku umrą. I jak zawsze emocje wygrały z rozsądkiem. 

Razem z nimi była oczywiście kotka - udało się ją złapać. Więcej nie będzie rodzić niepotrzebnych kociąt, które będą umierać powoli, po cichu...

Są chore, mocno opuchnięte oczka. Katar też się pojawia. W najgorszym stanie jest najmniejsza z miotu - oczka ma tak opuchnięte, że nie widać gałki ocznej, aż się boję, czy da się je uratować :(

Dostają leki, vetomune i krople do oczu. 

2 białe - Elsa i Olaf i czarno- dymna-biała Anna. Mają z 5-6 tygodni, są na surowicy.

W domu pustki karmy dla kociąt- może ktoś podeśle im paczuszkę Royal Canin babycat, mokre animonda i podkłady.

Potrzebne jest  wasze wsparcie na opłacenie leczenia, małe kotki najwięcej generują kosztów, do tego na pewno wizyta u kociego okulisty. Bardzo proszę o wparcie.