Bielik jest już u nas, ale na razie jest nieufny. Kładzie po sobie uszy i próbuje straszyć. Pewnie nadal się boi.

Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies.

der Anfang: 13 August 2024

das Ende: 14 August 2024

die Uhr 23:59

Uratowany przez Was Bielik jest już u nas. Jak widzicie, nie czuje się jeszcze pewnie. I to na tyle, że kuli uszy i próbuje straszyć. Zupełnie jak podobna do niego z wyglądu Sasanka.

Ale po tym, co ten biedak przeszedł, wcale mu się nie dziwię. Może się obawia, że tu znowu ktoś zacznie go bić batem? Dajmy mu trochę czasu, a zobaczy, że u nas jest zupełnie inaczej 🙂

Dziękuję wszystkim osobom, które w jakikolwiek sposób przyczyniły się do uratowania Bielika od rzeźni i od handlarza. Bielik żyje tylko dzięki Wam!

Treść zbiórki

Kiedy wysiadłem z samochodu na podwórku handlarza koni rzeźnych, od razu zrozumiałem, że coś jest nie tak. Z jednej z szop dochodziły gardłowe krzyki handlarza, trzask bata i jakieś hałasy, których nie byłem w stanie zidentyfikować. Nie namyślając się długo podbiegłem do szopy i gwałtownie otworzyłem ciężkie metalowe drzwi.

Widok, który zobaczyłem, sprawił, że ręce same zacisnęły mi się w pięści. Wewnątrz szopy stał handlarz, z batem w ręku, zdyszany i wściekły. Był wyraźnie zaskoczony, chyba kompletnie nie spodziewał się mojego wejścia.

A pod ścianą, w najdalszym kącie, zobaczyłem szarpiącego się na bardzo krótkiej linie drobnego, białego kucyka.

Bielik (tak go nazwałem) był kompletnie przerażony. Próbował za wszelką cenę odwrócić się tak, żeby nie mieć handlarza z tyłu za sobą, poza zasięgiem wzroku. Ale krótki sznur mu na to nie pozwalał. Dlatego Bielik, drżąc ze strachu, tylko dreptał niespokojnie to w jedną, to w drugą stronę, tupał nerwowo i przerażonym wzrokiem oglądał się za siebie, na handlarza. W pewnym momencie Bielik znieruchomiał i przez dłuższą chwilę patrzył wprost na mnie. Nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że w jego wzroku widzę rozpaczliwe wołanie o pomoc.

Co tu się dzieje, zapytałem i podszedłem do handlarza, ledwo panując nad sobą. Jestem pewien, że ten zwyrodnialec znęcał się nad tym biednym kucykiem. Ale on tylko wzruszył ramionami, mruknął coś pod nosem i rzucił bat w kąt, pod ścianę.

Opanowałem się z trudem, bo wiem, że tylko od handlarza zależy teraz los Bielika. Jeśli nie zechce, nie będzie nawet ze mną rozmawiał i wyśle tego biednego kucyka prosto do rzeźni. A wtedy już nikt i nic mu nie pomoże. Więc nie mogę okazać gniewu, muszę się uspokoić i zrobić co w mojej mocy, żeby ocalić Bielika. Handlarz, choć niechętnie, w końcu zgadza się odsprzedać mi Bielika, ale tylko jeśli wpłacę mu jeszcze dziś 800 złotych zaliczki. Jeśli nie, jutro ta szkapa jedzie do rzeźni, dodał, żebym nie miał żadnych wątpliwości.