Cała Polska dla Heartlandu! Tylko tak nie przestaniemy istnieć!

Witaj!

Jesteśmy malutką fundacją, pod swoją opieką mamy w tej chwili tylko i aż 11 koni, każdy z bagażem chorób, oraz jednego kota, plus kilka zwierzaków w adopcji.

Na więcej zwierząt nie możemy sobie pozwolić, a potrzebujących spotykamy na każdym kroku. Dlaczego? Bo takie maleństwa jak my nie wzbudzają zaufania, nie mają siły przebicia i nie mają funduszy na to przebicie. Kiedy dzieje się coś złego z naszymi zwierzakami, naszym pierwszym odruchem jest pomoc im. Dopiero później, kiedy emocje już opadną, a zwierzak jest zaopiekowany, przypominamy sobie, że warto byłoby zrobić zdjęcie, żeby pokazać Wam nasze życie, ale potem i tak zazwyczaj nie mamy siły, aby opisywać wydarzenia na social mediach, a poza tym staramy się nie wykorzystywać cierpienia naszych podopiecznych do wzbudzania współczucia, chociaż pewnie tak właśnie powinnyśmy robić.

Jesteśmy tylko we trójkę - ot, cały zarząd - Ewa i od niedawna Adrianna oraz Kalina, które wcześniej były wolontariuszkami w Heartlandzie. My, czyli ekipa sprzątająca, doglądająca, karmiąca, często ekipa dietetyków czy udzielająca pierwszej pomocy po instrukcjach weterynarza. To my brodzimy w błocie, upale, naprawiamy ogrodzenia czy jeździmy traktorem. Mamy kilka osób, które z doskoku nam pomagają, ale to zaledwie kropla w morzu. Wszystko, co tylko możemy robimy same, bo tak jest po prostu taniej. Każdy opatrunek zawijamy same, to my trzymamy konie przy kowalu, weterynarzu i siedzimy z nimi po nocach kiedy jest taka potrzeba. To my czytamy fora i książki, żeby  jak najmniej korzystać z drogich specjalistów. Poza tym każda z nas ma "normalną" pracę, bo za coś żyć musimy. Nie uskarżamy się, tylko czasem jest nam przykro kiedy musimy odłożyć zrobienie zębów albo niezbędne badania, bo po prostu nas na nie nie stać. Staramy się robić tak, żeby nasze konie były szczęśliwe na tyle, na ile budżet nam pozwala. A zazwyczaj nie pozwala, nawet na te najpilniejsze potrzeby. 

Nasza fundacja przez kilka lat była utrzymywana głównie z pieniędzy zarobionych przez Ewę w jej Ośrodku Jeździeckim (w którym mieszkają nasze uratowane konie), ale od dłuższego czasu nie jest to już możliwe, bo stajnia nie przynosi takich dochodów jak kiedyś. Finanse się nie spinają, długi są, całkiem spore, wkradła się depresja i zaburzenia lękowe. Czasem mamy ochotę odwrócić się i zacząć inne życie, ale tak się nie da. Bo co by się stało z naszymi podopiecznymi? Nie potrafimy sobie tego wyobrazić, bo kiedy w zeszłym roku szukałyśmy pomocy u większych od nas i największych w Polsce fundacji, tylko dwie wyciągnęły do nas rękę, kilka mniejszych chciało pomóc, ale nie miało jak. A od jednej z największych fundacji ratujących konie w Polsce usłyszałyśmy "nabrały koni, to niech sobie teraz radzą". Tyle w kwestii miłości do zwierząt. 

Już dawno zrozumiałyśmy, że im większa organizacja, tym bardziej działa na zasadach przedsiębiorstwa, a mniej jest w niej empatii, współczucia i chęci pomocy wszędzie tam, gdzie jej potrzeba. Nie krytykujemy nikogo, bo nie wierzymy, żeby znalazła się choćby jedna fundacja, która nie powstała na bazie miłości do zwierząt, ale jak to w świecie biznesu - każdy walczy o swoje. 

Dlatego też my walczymy. Walczymy, żeby nasze zwierzęta nie musiały zostać uśpione ze względu na brak pieniędzy i możliwości finansowania ich życia, bo wiemy już, że tej garstce, która z nami mieszka innego domu nie znajdziemy - nawet w innych fundacjach. Walczymy dlatego, że prawie każdy z naszych koni był kiedyś ważny dla jakiegoś człowieka czy zarabiał na niego w rekreacji, a potem został sprzedany lub oddany, bo nie było już z niego użytku. Nie można było już na nim jeździć, albo nie mógł się rozmnażać. A my dałyśmy każdej tej Istocie dom, dożywotni i bezwarunkowy, żeby już zawsze mógł czuć się bezpieczny.

Marzymy o tym, żeby móc uratować więcej zwierząt, ale w tej chwili najważniejsze dla nas jest zabezpieczenie istnienia tych, które już są z nami. 

Jadzia, 15 lat, - cierpi na astmę, nawracający ochwat oraz najprawdopodobniej wrzody

Hedwiga, 12 lat - syndrom trzeszczkowy, niezdiagnozowana kulawizna

Kofka (po prawej), 34 lata - spore ubytki uzębienia, astma
(po lewej nieżyjący już mąż Kofeiny - FRANEK [*])

OXFORD, 17l - astma, wrzody, zwyrodnienia we wszystkich nogach

WUZETKA, 20l - bardzo zaawansowana astma, tendencja do ochwatu

LADY, 26l - schorzenie zębów EORTH - konieczna operacja usuwająca wszystkie siekacze

WAMPIR, 32l - odprysk kości w stawie skokowym lewego zadu

GOLDEN LOVE, 19l - astma i zwyrodnienia w obu zadnich nogach

MACIEK, 10l - przewlekły ochwat

PLAMA, 23l - całkowicie niewidoma, astma, podejrzenie wrzodów

YERBA MATE, 30l - wada postawy zwana niedźwiedzią łapą w obu zadnich nogach, która spowodowała ogromne przeciążenia dla nóg i ogólnej postawy na przestrzeni całego życia, w tej chwili niewielkie problemy z poruszaniem się, astma

To są nasze duszyczki. Każda z nich potrzebuje indywidualnej pomocy i worka pieniędzy na opłacenie jej potrzeb. 

Oszacowałyśmy roczne zapotrzebowanie finansowe na 200 tysięcy, tak żebyśmy mogły mieć czas, a przede wszystkim przestrzeń psychiczną, na rozwijanie fundacji, zdobywanie dofinansowań i stałych darczyńców.

-pasza objętościowa 40 000 zł
-pasza treściwa 10 000 zł
-suplementy 10 000 zł
-podstawowy weterynarz (badania krwi, tarnikowanie zębów, odrobaczenie) 10 000 zł
-dodatkowe wizyty weterynarza (gastroskopie, bronchoskopie, operacja Lady, inne nieprzewidziane wyliczone średnio z poprzednich lat) 35 000 zł
-fizjoterapeuta 25 000 zł
-postawienie kolejnych wiat, naprawa ogrodzeń, naprawa podłoża itd 30 000 zł
-pozostałe utrzymanie (prąd, woda, utrzymanie ciągnika dziadziusia, zakup derek, opatrunków, wiader, wideł, taczek, węży, kastr itd., pracownik) 40 000 zł

Ogromne pieniądze, ale to jest coś, co pozwoli nam odetchnąć, a naszym koniom dać komfort, jakiego potrzebują po latach służby człowiekowi. 

Dziękujemy za wszystkie wpłaty.