Zbieramy na czekoladę dla stajennych!

Zbiórka zakończona

der Anfang: 10 April 2020

das Ende: 20 April 2020

die Uhr 23:59

Dziękujemy za Twoje wsparcie – każda złotówka jest cenna.
Razem wielką mamy moc!
Gdy tylko otrzymamy rezultat zbiórki, zamieścimy go na stronie.

Zbiórka dla nich. „-Nich”, czyli dla wszystkich, którzy na co dzień pracują przy koniach i innych naszych zwierzakach. Nie ma kwoty do zebrania. Ile zbierzemy, tyle rozdzielimy.

Oni zawsze są w cieniu. Wyrzucają obornik. Nie, nie trochę. Obornik od 500 koni. Czasem znikają w kłębach kurzu, zamiatając teren. Czasem całą noc oprowadzają konia z kolką albo czuwają przy staruszku, który odchodzi, aby nie był sam. A rano pracują dalej. Remontują boksy. Robią ogrodzenia. Biegają z psami po lesie, żeby każdy z nich zdążył wyjść choć na chwilę każdego dnia. Przerzucają siano z kotem na ramieniu. Czasem nie zdążą iść na obiad. Wszystko, co zarobią, wysyłają rodzinie. Oni sami niewiele potrzebują. U nas śpią na piętrowych łóżkach, po 6 osób w każdym pokoju. Nie ma więcej pomieszczeń, nie ma innej opcji. Nigdzie nie bywają i to nawet nie z powodu kwarantanny, którą teraz nałożyliśmy na Zwierzęcy Folwark. Pracują 7 dni w tygodniu po 11/12 godzin. Nie, nie zmuszamy ich. Oni chcą, bo bardzo tej pracy potrzebują. A poza tym, kiedy trzeba, to się robi. Nawet wolontariacko. Więc jeśli cokolwiek zostało do zrobienia, to się to robi.

Mówimy na nich "nasze chłopaki". Pamiętam, jak kiedyś jeden z tych naszych chłopaków dopiero co do nas dołączył. Nie chciał zaliczki, nie chciał obiadów. Po 2 tygodniach zauważyliśmy, że znikają ziemniaki z parownika. Okazało się, że wszyscy nowi nie mieli pieniędzy – ale byli zbyt dumni... a może zbyt zawstydzeni... by poprosić o pieniądze z góry.

Teraz bali się, że stracą pracę, jeśli wszystko runie. Jeśli azyl upadnie. Od razu niektórzy zgłosili, że jeśli będą zwalniani, to chcą adoptować tego psa, tamtego kota... większość z nich pochodzi z Ukrainy. Teraz nie mogą wrócić do domu. Granice są zamknięte. Boją się, aby czegoś rodzinie nie przywieźć, choć jednocześnie są przerażeni, że nie ma ich z bliskimi.

Pracujemy z nimi prawie 10 lat. Cenimy ich za pracowitość i oddanie zwierzakom. Nie widzicie ich na Dniu Otwartym. Zazwyczaj wtedy mają chwilę dla siebie, bo folwark ogarniają na błysk całą noc, aby było pięknie, kiedy staniecie u jego bram.

Postanowiliśmy zrobić im niespodziankę, choć nie wiemy jeszcze jaką. Może zbierze się tyle, że kupimy im po kilka czekolad, a może tyle, że zrobimy im premie. Chcemy ich docenić, że zostali z nami, że pracują ponad siły, ponieważ nowi pracownicy nie mogą chwilowo dojechać. Powinno ich być dwa razy tyle. Nasi bohaterowie, którzy zawsze pozostają w cieniu, a bez których tak naprawdę azyl by nie istniał.