Połamany Faworek błaga o pomoc

Może miał tu do spełnienia jakąś misję. Może miał tu do wykonania jakieś zadanie. Może był kogoś Aniołem Stróżem. Może miał tu do wypełnienia jakąś rolę. Może miał na tym świecie jakieś większe znaczenie. Może był tu dobrym duchem. Może był tu symbolem szczęścia. Może…

Tego, co tu robi, nigdy się nie dowiemy. Tego, czego doświadczył też nie. Bo ten mruczek to kot wolno bytujący. Wolny duch, pan swojego losu i samotna dusza. Tajemnicze zwierzę, które skrywa w sobie wiele sekretów. Ma własne ścieżki, samotne podróże, codzienne wędrówki…

Przyzwyczajasz się do kogoś. On odwiedza Cię codziennie. Umila czas swoją obecnością. Radośnie mruczy na Twój widok. A później idzie w swoją stronę. Taki już jest. Taka jego natura. Ale zawsze wraca. Znajduje drogę do Ciebie i wie, że zawsze tam będziesz. Łapiesz się na tym, że nie wyobrażasz sobie bez niego życia. Nie wyobrażasz sobie, aby go nie zobaczyć. Nie wyobrażasz sobie, by mogło go zabraknąć. Krótka chwila z nim, to więcej niż myślałeś. Ta krótka chwila, przeobraziła się w przyjaźń i oddanie. Ty jesteś dla niego, on jest dla Ciebie. A teraz wyobraź sobie, że to wszystko znika. Że on nie wraca. Że się nie pojawia. A Ty czujesz, jakbyś coś stracił. Jakby ktoś odebrał Ci to, co miało być zawsze. I tak było w tym przypadku.

Jedno jest pewne, Faworek miał na Ziemi swojego Anioła Stróża. Wiedział, że cokolwiek się wydarzy jedna z wrocławskich firm zawsze znajdzie dla niego pożywienie. Czuł, że ma gdzie wrócić i nie jest sam. I choć przyzwyczajony do wolności, zawsze wracał. Gdziekolwiek by nie wędrował, zawsze wracał. Jednak pewnego dnia nie wrócił. Nie przyszedł pod bramy firmy. Nie zamruczał wesoło. Nikt nie zobaczył biało czarnego kota. Miska z jedzeniem została pełna…

Cierpiącego Faworka odnalazł zaniepokojony ochroniarz firmy. Leżał bezbronny i poturbowany. Nikt nie widział, co się stało. Pozostawiony na pewną śmierć, odnaleziony w ostatniej chwili. Obrażenia, jakich doświadczył, jednoznacznie wskazywały na potrącenie przez samochód. Tak. Ktoś zostawił go tam, bez pomocy i bez szans. Jednak los albo przypadek, a może zupełnie coś innego – dał mu szansę.

Znaleziony w ostatniej chwili, trafił pod naszą opiekę. Jest w klinice, gdzie będzie leczony. Jednak obrażenia są poważne. Połamane dwie tylne nogi i uszkodzona miednica. Jest wyczerpany, poraniony i bezbronny. On, pan swojego losu, samotny duch – teraz potrzebuje pomocy człowieka. Jak nigdy dotąd. Jak nigdy wcześniej. A my, ludzie musimy mu tę pomoc dać. Sam sobie nie poradzi.

Dlatego prosimy Cię o wsparcie. Wspomóż jego leczenie grosikiem. Razem zawalczmy o jego zdrowie. Bo on nie ma nikogo oprócz nas.