Głód nie zna granic

Przedstawiamy kocurka tak wychudzonego że widać tylko dużą głowę. To jest 6-letni Sajmon, który przyjechał do nas po wielu perypetiach i traumatycznych przeżyciach z Ukrainy. Pewnie powiecie "znów z Ukrainy! U nas też są bezdomne koty" i poniekąd macie rację.

Ale czy  głód ma narodowość?  Czy da się odróżnić burczenie w brzuchu w jakim jest języku?  Tylko ogromna siła woli i charakter wojownika sprawiły że Sajmon jeszcze żyje.  Ulitowała się nad nim wolontariuszka, która przyjechała na Ukrainę z darami. Nie mogła go zostawić. Prawie się nie ruszał, miauczał tylko cichutko i  jego ogromne załzawione oczy wodziły za nią z nadzieją. Już po przekroczeniu granicy okazało się że nikt nie chce przygarnąć Sajmona. Był ciągle gdzieś przerzucany. To tu, to tam po parę dni.

Nigdzie nie mógł zostać. Wszyscy są zakoceni, a w jego przypadku widać że wymaga leczenia i kastracji. Najpierw jednak trzeba go odżywić i poprawić jego kondycję, wzmocnić go, aby spokojnie mógł zostać poddany szerokiej diagnostyce. Na pewno ma coś ze stawami, utyka i ciężko się porusza. Ciągle załzawione oczy mogą wskazywać na zapchane kanały łzowe.  Sajmon jest kotem w typie  rasy szkocki zwisłouchy, jednak jego sierść to kołtun na kołtunie. 

Póki co kładziemy głównie nacisk na odżywienie Sajmona wysokomięsną karmą, convalescentem, mięskiem i suplementami. Wszystko to podajemy w małych porcjach, ale często.  Kiedy dojdzie trochę do siebie będziemy go diagnozować.

Póki co liczymy na Waszą pomoc i wyrozumiałość oraz na to że pomożecie nam wygrać dla Sajomna zdrowe i dostatnie życie. Zapewniamy też że walczymy o każdego kociaka bez względu na to, skąd pochodzi.  Będziemy Was na bieżąco informować, co u Sajmona słychać.