Klepek dziękuje za pomoc

Klepek dziesiątki, a może i setki razy przechodził przez różne drogi, jednak tego feralnego dnia albo się zagapił, albo źle ocenił prędkość zbliżającego się samochodu. Uderzenie było nagłe i niespodziewane. Przerażonego kota zamroczyło, a ból wziął w objęcia jego ciało. Klepek, choć pełny strachu, to nie był w stanie już nigdzie uciec - z połamaną miednicą po prostu się nie da. Nienaturalnie wygięte nogi nie chciały unieść obolałego ciała. Bezsilny w swoim cierpieniu, Klepek zdany był na łaskę ludzi.

Tego dnia, gdy uderzył go samochód, Klepek zderzył się też z obojętnością ludzi. Nie zatrzymał się sprawca, nie zatrzymały się dziesiątki samochodów. Obojętnie mijały go kolejne auta, a w przerażonych kocich oczach odbijały się ich reflektory. Odrzucony siłą uderzenia na pobocze, połamany, nie mógł sam odejść. Bardzo potrzebował pomocy. Potrzebował jej jak nigdy wcześniej i w żaden sposób nie miał jak o nią poprosić.

Osoba, która nie ominęła obojętnie umierającego Klepka i zawiozła go do kliniki, ocaliła mu życie. Dziś Klepek walczy o powrót do zdrowia, o sprawność. O to, by mógł chodzić, a chodzenie nie było okupione cierpieniem.

Klepek pilnie potrzebuje diagnostyki, operacji, leczenia. Choć bardzo cierpi, to dzielnie znosi wszelkie badania i zabiegi. Pewnie rozumie, że to w rękach dobrych ludzi jest jego życie i zdrowie. Że to od tego, czy ktoś zechce mu pomóc, zależy jego przyszłość. Do dziś nie znalazł się właściciel Klepka, a on sam nie ma przecież pieniędzy, by opłacić niezbędny, ale bardzo kosztowny pobyt w klinice. Nie ma karty kredytowej, by pokryć koszty leczenia. Nie ma nic.

Kochani, Klepek może być zdrowy, ale czy tak się stanie, zależy od tego, czy otrzyma pomoc. Choć bardzo byśmy chcieli, to sami nie jesteśmy w stanie go uratować. Liczy się każda złotówka, bo każda złotówka przybliża połamanego, biednego Klepka do zdrowia.