Ta sama historia, ten sam trudny los… Który to już raz?

Pewnego dnia jedna z naszych wolontariuszek odebrała telefon od swojej znajomej. Kiedy na telefonie wyświetlił się numer czuła, z jakim problemem dzwoni znajoma, bowiem najczęściej dzwoniła do niej w sprawie zwierzaków potrzebujących pomocy. Nie pomyliła się, tym razem także chodziło o pomoc, dla małych kociaków.

Z relacji znajomej wynikało, że do jej kuzynki, do stodoły, nieznana nikomu kocica przyprowadziła malutkie kocięta. Wspomniała także o dość trudniej sytuacji materialnej swojej kuzynki, którą nie bardzo stać na pomoc dla kotów, choć bardzo chciałaby im pomóc.

Na reakcję naszej wolontariuszki nie trzeba było długo czekać. Zapakowała zapas karmy i ruszyła pod wskazany adres. Na miejscu zastała 2 dorosłe koty oraz 5 kocich maluszków. Dla wszystkich rozłożyła karmę na miseczkach, nalała świeżej wody, a kiedy koty podeszły nieco bliżej do jedzenia, zrobiła im kilka zdjęć. Zostawiła na miejscu zapas karmy na kolejne dni, a zdjęcia czym prędzej rozesłała do pozostałych wolontariuszy. Dorosłe koty były bardzo nieufne, ale kocie maluszki zważywszy na ich wiek wciąż miały szanse na próbę socjalizacji z człowiekiem i znalezienie dobrych domów.

Jedna z osób prowadzących dom tymczasowy zdeklarowała miejsce dla 3 malców. Nasza wolontariuszka zabrała więc klatkę pułapkę, z grupy kociaków złapała 3 maluszki. Nim kociaki trafiły do domu tymczasowego, po drodze odwiedziły lecznicę, gdzie lekarz ocenił ich stan, a także podał preparaty na pchły i robaki.

Jeszcze tego samego dnia udało się znaleźć dom tymczasowy dla pozostałych dwóch maluszków. Nasza niestrudzona wolontariuszka po raz kolejny podjęła się wyłapania kociąt. Maluchy podobnie jak ich rodzeństwo trafiły na wizytę kontrolną do lecznicy, zostały odpchlone i odrobaczone, po czym trafiły do domu tymczasowego.

To nie był ostatni raz kiedy nasza wolontariuszka zaglądnęła do wiejskiej stodoły. Wróciła tam jeszcze kilka dni później i wyłapała pozostałe dwa dorosłe koty do kastracji. Okazało się, że to kotka i kocurek. Oba koty zostały wykastrowane, a kiedy doszły do siebie, po zabiegach wypuszczono je w miejscu bytowania. Koty źle znosiły zamknięcie, były agresywne, nie podejmowały jedzenia, była to więc jedyna słuszna decyzja. Nasza wolontariuszka pozostanie w stałym kontakcie z kuzynką swojej znajomej, będzie regularnie dostarczać karmę dla kotów i pomagać w razie potrzeby.

Maluszki przez pierwsze dni pobytu w domach tymczasowych były bardzo wystraszone. Spodziewaliśmy się takiej reakcji. Na szczęście po kilku dniach zaczęły nabierać nieco odwagi. Proces ich socjalizacji potrwa z pewnością kolejne tygodnie, ale postępy widać każdego dnia. Nie są jeszcze miziakami, ale nie uciekają już w popłochu na widok opiekuna. Niestety okazało się, ze nie najlepiej z ich stanem zdrowia. Jeden z maluszków dostał uporczywej, wodnistej biegunki. Natychmiast trafił do lecznicy, gdzie lekarze podjęli decyzję o jego hospitalizacji. Podejrzenie padło na panleukopenię a wykonany szybki test paskowy dał wynik pozytywny.

Wszystkie pozostałe kocięta zostały zabezpieczone surowicą, a my drżeliśmy o ich życie. W kolejnych dobach stan kociaka w szpitalu poprawiał się, a pozostałe maluszki także czuły się dobrze. Powtórzono testy, a każdy kolejny dawał wynik negatywny. Według lekarzy mieliśmy do czynienia, z czymś, co czasami się zdarza, z testem, który dał wynik fałszywie pozytywny. Ten test napędził nam niezłego stracha i wciąż nie możemy odetchnąć z ulgą. Kociaki są cały czas monitorowane, a najbardziej chory maluszek pozostaje w szpitalu. Mamy jednak nadzieję, że jest tak, jak sugerują lekarze, że nie spełnił się najgorszy scenariusz.

Podstawowa opieka, zapewnienie karmy i żwirku, profilaktyka, leczenie i hospitalizacja, zabiegi kastracji, wszystko to generuje koszty idące w tysiące złotych. Bez waszej pomocy czujemy się bezsilni… Bez Waszej pomocy nie damy sobie rady… Prosimy, wesprzyjcie nas ten kolejny raz…