Krzyk rozpaczy

Widzisz, jak płaczę? Umarła moja siostrzyczka – jej wycieńczone ciało nie dało rady.

My staramy się walczyć, choć czasem nie miałem siły podnieść łebka. Ale jeśli mi się udało – żaliłem się rozpaczliwie, że boli mnie brzuszek, ciałko, serduszko. Nikt mnie nie przytulał. Nikt nie kochał. Nikogo nie obchodził mój ból.

Wycieńczone maleństwa   - chore, zarobaczone, przelewające się przez ręce. Zatrute toksynami z pasożytów, osłabione przez wirusy. Urodziły się, by umrzeć w cierpieniu - jak tysiące niechcianych kociąt na podlaskiej wsi.

Uratowane od pewnej śmierci mogą liczyć tylko na Was. Znalazło się dla nich miejsce  w domu tymczasowym w Warszawie, ale nawet kilkudniowy pobyt w warszawskiej lecznicy to ogromne koszty. Kruszynki potrzebują też pieniążków na jedzenie, leki, szczepionki. Jeśli przeżyją, będą też potrzebować dobrych domków...