Laluś - psia starowinka

Laluś miał szczęście w nieszczęściu, bo został zauważony, stary, nieszczęśliwy, na wpół niewidomy.

Co mogłoby się stać z takim psem w schronisku? Powolne umieranie? Czy zagryzienie przez inne silniejsze psy?



Laluś na szczęście nie wie o tym wszystkim, nie wie, że tak naprawdę walka o jego życie ciągle się toczy, czemu? Bo Laluś szuka domu, a nikt nie chce staruszka, który potrafi godzinami stać i szczekać na niewidzialnego wroga, bo nikt nie chce psa, któremu zdarza się załatwić w domu. A przecież Laluś to nie tylko starość, nie tylko szczekanie, ale miłość, wierność i  mokry nos wtulony w kochające  dłonie.

Laluś potrzebuje miłości i opieki, teraz doznaje tego w  hotelu, którego właścicielom  nie straszne  są godzinne opowieści Lalusia.

Musimy zapewnić Lalusiowi spokojną, szczęśliwą starość, tym bardziej,  że Laluś zaczyna tracić wzrok w drugim oczku. Dla niego zmiana miejsca, zapachów, głosów, które zna będzie tragedią, on tego nie przeżyje. Pomóżcie nam  zapewnić mu już tylko dobre dni, nie zostawiajmy go, człowiek już raz go zawiódł.