Osierocona trójka rodzeństwa błaga o pomoc!

To, że kotkom na wsi przeważnie nie jest lekko, to pewnie wiecie. Ja Wam jednak powiem, że nam wcale nie było jakoś źle, czasem wchodziliśmy do domu, nasz pan się starał dzielić z nami jedzeniem i jakoś tak razem sobie żyliśmy.

Przeważnie nie marzliśmy za bardzo, przed deszczem i słońcem też mieliśmy się gdzie schować, a nasz pan był dla nas zawsze miły. Jednak był już naprawdę starszym człowiekiem, czasem chorował i ostatnio miał mniej sił niż jeszcze niedawno kiedy ja byłam malutka. Pewnego dnia tak bardzo zachorował, że przyjechał po niego taki świecący i wyjący pojazd.

Czekaliśmy wiele dni, aż do nas wróci, ale już nigdy go nie zobaczyliśmy. Zaczął się dla nas naprawdę trudny czas, ludzie z okolicy dawali nam jedzenie, ale nie zawsze, nie mogliśmy też wejść do domu, który był cały czas zamknięty. W końcu przyjechały po nas miłe panie i zabrały ze sobą do dużego miasta. Ja i moi dwaj bracia mamy mieć jakieś zabiegi, badania, a potem będziemy mogli poszukać domków, mamy nadzieję, że tym razem to już takich na zawsze.

Lulu wraz z dwoma braćmi – Maurice’m i Barrym przyjechali do nas z podwarszawskiej wsi. Rodzeństwo ma jakieś 8-10 miesięcy, kocurki są naprawdę duzi jak na swój wiek, ale wynika to pewnie z faktu, że są mieszanką kotka rasowego. Ich Opiekun odszedł, na szczęście sąsiedzi byli wrażliwi na sprawy zwierząt i poszukali dla kociej rodzinki pomocy.

Całą trójkę musimy odpchlić, odrobaczyć, przebadań, zaszczepić, Lulu wysterylizować a chłopaków pozbawić jajeczek. Spędzą w lecznicy jakieś 10 dni, musimy ten ich pobyt opłacić. Aż nam wstyd, że musimy Was prosić o każdy grosz, przecież wiemy, że Wam też jest przez pandemię ciężko, ale my naprawdę nie mamy już ani grosza, dosłownie nie mamy za co pomagać…