Ogromny brzuch, opuchnięte łapki, z trudem łapał oddech... umierał ... Walczymy o Lusika!

Mówi się, że trzeba liczyć siły na zamiary... Ale jak odmówić zwierzęciu pomocy - wiedząc, że dla niego to jedyna szansa?

Wróciłyśmy z kliniki, w nocy, po godz. pierwszej. I tak ostatnio prawie codziennie. A przecież nie jesteśmy cyborgami... A doba ma tylko 24 godziny. Ratujemy kolejne zwierzaki z nadzieją, że jakoś się z tym wszystkim uporamy. Ale już teraz obawiamy się, że tego nie udźwigniemy.

Dlaczego? To zwyczajnie ponad nasze możliwości finansowe, pomijając fakt, że nie mamy nowych domów tymczasowych, a stare zawalone zwierzakami po sufit... Każdego dnia błagania o ratunek. Z gminy Wronki i okolicznych gmin. Każdego dnia mamy nowe zgłoszenia i wciąż nowe zwierzęta w potrzebie… Tylko jak im wszystkim pomóc, kiedy już te, które są pod naszą opieką generują nam wysokie koszty utrzymania, leczenia, itd.? A jak wiecie, zbiórki idą bardzo kiepsko. Boimy się, że nie będziemy miały z czego opłacić faktur.

Dzisiaj w nocy walczyłyśmy o kocurka Lusika, cudnego tygryska. Gdzie szukać pomocy dla zwierzaka w nocy. Lokalnie, bez szans. Pewnie już niektórzy z Was, doświadczyli tego na własnej skórze. Pędziłyśmy co tchu do Klinika dla Małych Zwierząt Wąsiatycz w Poznaniu. To klinika całodobowa.

Lusik w ciężkim stanie. Nie mógł złapać oddechu, łapki opuchnięte na maxa, olbrzymi brzusio. Lusik jest cukrzykiem. Kocurek ledwo trzymał się życia. Miał bardzo niski poziom cukru we krwi - 24.  Weci nie mogli uwierzyć, że kocurek jeszcze żyje... W klinice rozpoczęła się walka o życie Lusika. Kroplówka z glukozą przez pompę, leki.  Kroplówka sączyła się przez ok. 3 godziny. Udało się!  Lusik zawrócił z Tęczowego Mostu...

Dzisiaj już jest troszkę lepiej. Lusik, wraca do żywych, cukier we krwi 105 i powoli się stabilizuje, insulina na razie odstawiona, płyn ściągnięty z brzusia. USG pokazało zmianę w okolicy trzustki. Największym problemem, jest powracający płyn w jamie brzusznej, którego trzeba ściągać. Nadal trwa diagnostyka. Pobrano i wysłano do laboratorium płyn z brzuszka. W piątek specjalistyczne usg.

No i cóż, gdyby nie nasza błyskawiczna reakcja... Lepiej nie mówić. To była tylko jedna noc... Takich nocek mamy za sobą dużo, bardzo dużo. Po przyjeździe z kliniki, 2 godziny drzemki i trzeba biec na 6 - tą do pracy.

Kochani, prosimy, nie zostawiajcie nas! Jeśli nas zostawicie, zostawicie też bez pomocy zwierzęta. One nie rozumieją, że aby ratować im życie, potrzebujemy pieniędzy. Pomóżcie i wpłaćcie, chociaż kilka złotych! Razem możemy zdziałać więcej!