Półtora kilo szczęścia

Maleństwo, którego los przez krótką chwilę wisiał na włosku. Dzieciątko zostało wyrzucone jak zużyta reklamówka do rowu, w którym jego świat się zatrzymał. Była tylko cisza i przebijające ją echo cichutkiego bicia serduszka tej maleńkiej istoty.

Ktoś musiał ją ocenić jako nic niewartą, niezasługującą na uwagę, na troskę... Okrucieństwo było pierwszym zjawiskiem, z jaką ten niewiele ponad kilogramowy maluszek się zetknął. Potem był już tylko głód, strach i zimno, a później... Później uśmiechnęło się do tego szkraba szczęście.

Ktoś go zauważył i wziął na ręce, po czym zaczął szukać kogoś, któ mógłby zaopiekować się kruszyną i tak trafił do Basi, która nie mogła odmówić, gdy zobaczyła wpatrujące się w nią dwa węgielki oczu tej brudnej kuleczki z sierścią posklejaną błotem, z resztkami liści i traw, i morzem miłości w spojrzeniu. Pomożecie małej Mi?