To się musiało stać, czyli proza życia - pralka wysiadła

To się musiało stać - pralka się rozpadła. Po wielu pracowitych latach powiedziała: "Koniec!". Fundacja "Duch Leona" to dom dla blisko czterdziestu dużych, kudłatych psów. Dom w prawdziwym tego słowa znaczeniu, także fizycznym - psy mieszkają w domu, na posłaniach.  A na spacerach uwielbiają taplać się w błocie, wchodzić do wody, potem obtaczać w piasku, liściach, czymkolwiek, a potem - hop do domu! Zresztą przyznajmy: spacer bez chlapania, brodzenia, tarzania to nie spacer. Psy - tak jak dzieci - są albo czyste, albo szczęśliwe.

Po spacerze - nawet pozornie otrzepane, czasem wykąpane, wyczesane, wysuszone - wnoszą to wszystko na materace, na pokrowce, kołdry, kocyki, drybedy. Niektórym - w Duchu wiele psów jest starszych lub chorych - zdarzają się "wypadki" - jakieś niekontrolowane siku, jakieś wydzieliny z ran po zabiegach, jakieś ślady cieczki, jakaś ślina, czasem wymiociny. Sama proza życia. Wszystkiemu temu musi podołać pralka. Nie byle jaka - duża, silna, taka "przemysłowa". Niektóre legowiska mają wielkość dwuosobowego łóżka, więc i ich pokrycia są duże i do zwykłej pralki nie wejdą. Sierść i wszystko, co w niej (pomimo trzepania) życia pralce nie ułatwiają...

I tak oto stara pralka po latach wiernej służby wysiadła w sposób nienaprawialny i konieczny jest zakup nowej, przystosowanej do pracy w tak trudnych warunkach - zakup zwykłej nie ma sensu, bo nie podoła wymaganiom. Kto ma dużego psa, ten rozumie, o co chodzi. Kto nie ma, może sobie to łatwo wyobrazić.

Dlatego bardzo prosimy o wpłaty, by w Duchu - jak do tej pory - zawsze mogło być schludnie, czysto, domowo. By nie trzeba było mówić psom: "Nie brudźcie się, bo kto to wszystko potem wypierze?!"