Inne Fundacje odmówiły. Za zwykły na to, żeby dać mu szansę...

Podrostek, którego życie to głód, zimno, strach i ciągła poniewierka. Mieszka w rozwalającej się stodole, sam szuka jedzenia u ludzi z letnich domków. Ktoś coś rzuci, ktoś czymś rzuci, żeby odszedł. Teraz te ulewy... Ale cierpliwie czeka na jedzenie pod działkami.

Powoli zaczyna ufać człowiekowi. Jest bardzo chudy... Codziennie walczy ze smutną rzeczywistością. Urodzony w gospodarstwie, gdzie umarł właściciel jego mamy i ojca. Sam nigdy nie poznał ciepła dotyku swojego pana, bo już go nie było...

Prośby do innych Fundacji - bez echa, były posty grzecznościowe, znalazł się nawet dom tymczasowy - ale nie jednak nie, szukajcie pomocy dalej. Człowiek prosi o pomoc w imieniu psa, pies czeka. No to jesteśmy... Serce jedno, rozum drugie. Prowadzenie Fundacji to koszmar, koszmar odmawiania, koszmar brania pod opiekę i żebrania o pieniądze. Tak, jesteśmy żebraczkami. Żebrzemy o lepsze jutro - nie dla siebie, dla tych, które same się nie uratują. Liczy się tu i teraz. Jesteśmy. Pomagamy. Toniemy.

Młody po złapaniu, trafi do lecznicy, potem do domu tymczasowego - tego dom, który zgłosił się do innej Fundacji, ale na tamtej zwierzęcej polanie nie ma miejsca dla zwykłego psa...

Będziemy wdzięczne za każdą wpłatę.