Pomóż nam pokonać panleukopenię...

Zostaliśmy zabrani z miejsca, gdzie był bardzo duży ruch i mogliśmy zginąć pod kołami samochodu, dlatego też bardzo się ucieszyłam, gdy znaleźliśmy się w spokojniejszym miejscu. Pomyślałam wtedy, że w końcu mogę odetchnąć, bo ja i moje dzieci jesteśmy w końcu bezpieczni.  

Nikt nie spodziewał się takiego rozwoju sytuacji.  

Początkowo walczyliśmy z zapaleniem górnych dróg oddechowych. Dostawaliśmy leki, które dzielnie przyjmowaliśmy. Wierząc, że już wkrótce wszystko będzie dobrze i będziemy czekać na dom. Niestety poprawy za bardzo nie było, a jednemu z moich dzieci – Bonsaiowi zaczęło się pogarszać, trudniej mu było oddychać, robił się coraz słabszy, schudł... Zabrano nas na kontrolę do gabinetu, gdzie zrobiono nam testy… Wynik – niestety panleukopenia.

Jest to choroba bardzo nieprzyjemna i bolesna, o bardzo wysokim wskaźniku śmiertelności szczególnie u kociąt. Mimo że sama cierpiałam, moje serce drżało o wiele bardziej, gdyż tu chodziło również o moje dzieci. Czy to miałby być nasz koniec?

Na szczęście trafiliśmy do całodobowej kliniki na Mieszka. Jesteśmy tu pod stałą opieką weterynaryjną, gdzie walczą o nas. Od niedzieli mamy podawaną surowicę – Feliserin. Słyszałam, że jest ona bardzo droga… Samo leczenie za dobę jednego z nas wynosi minimum 150 zł, a spędzimy tutaj przynajmniej 7 dni, dodając jeszcze kwoty za surowicę wychodzi ogromny koszt.

Chcemy walczyć, chcemy żyć, chcemy znaleźć kochający dom. Nie chcemy się poddawać, a tym bardziej stracić siebie... Chcę wierzyć, że w końcu i dla nas zaświeci słońce i skończy się ten koszmar.

Żeby to wszystko się udało, potrzebujemy Waszej pomocy. Proszę, wspomóżcie fundację i pomóżcie im o nas walczyć.