Gdy w wieku ponad 70 lat nie wystarcza emerytury, żeby pomóc choremu przyjacielowi...

W klinice weterynaryjnej, w której leczymy naszych Podopiecznych spotykamy wiele osób ze swoimi zwierzakami. Od jakiegoś czasu w kolejce do gabinetu prawie codziennie czekają starsi Państwo. Mają około 80 lat. Z nimi czeka cudowny pies. Pies, którego widać, że niesamowicie kochają i nie chcą się z nim pożegnać bez walki.

As ma bardzo duże problemy z niewydolnością nerek, dostaje wspomagające kroplówki i drogie leki na nerki. Niestety, leki są zbyt drogie, a starsi Państwo od początku wspomagają się pożyczkami, żeby go ratować. Jak położyć na jednej szali życie przyjaciela i pieniądze? Skąd je zdobyć, żeby dalej walczyć? Obiecaliśmy założyć dla nich zbiórkę i z całego serca prosimy Was o wsparcie.

Dostaliśmy list od właściciela Asa z opisem sytuacji. Opis jest bardzo rzeczowy i konkretny, pozwoliliśmy sobie załączyć go na zdjęciu. Opis ten jednak nie oddaje miłości, z jaką starsi Państwo patrzą na Asa i bezgranicznego zaufania, z jakim As patrzy na swoich opiekunów. 

Pieniądze podobno nie są ważne w życiu. Może i nie, pod warunkiem, że nagle nie bądą potrzebne do ratowania zdrowia i życia. To straszne, że żyjemy w kraju, w którym po latach ciężkiej pracy, z zasłużonej i wypracowanej emerytury nie można pomóc własnemu psu, przyjacielowi i członkowi rodziny. Psu, który czekając grzecznie pod gabinetem nie wie, że każda wizyta to ciężka i przerastająca ukochanych opiekunów walka nie tylko o jego życie, ale i o każdą złotówkę na leczenie... A może As to wie...

Z listu: "Za jego wspaniałą przyjaźń i oddanie - walczymy o jego zdrowie i życie, bo sobie na to w pełni zasłużył."

Prosimy, pomóżcie!