Potrącony przez samochód i pozostawiony na pewną śmierć! Amper się jednak nie poddał

Wystarczyła chwila, by życie tego kotka przerodziło się w piekło..

Amper to około 7 miesięczny kocurek, który w swoim życiu już zdążył doświadczyć wystarczająco dużo tragedii. Jak wyglądała jego historia?

Luty, mroźny poranek, ludzie pędzą do pracy i szkoły. W tym czasie Amper wyszedł ze swojej kryjówki i rozpoczął wędrówkę po osiedlu w poszukiwaniu jedzenia. Dzień jak co dzień. Odwiedzanie śmietników, polowanie w krzakach, ucieczka przed ludźmi, którzy go przeganiali. Niestety dzisiejsze poszukiwania nie zakończyły się szczęśliwie.

Kotek, jak zawsze próbował przebiec na drugą stronę ulicy i nagle - pisk opon, klakson i uderzenie. Ciemność, chwila trwała wieczność. Oczka się otworzył i rozpoczęła się szaleńcza ucieczka sprzed samochodu, który prawie go zabił.

Czy ktoś wyszedł? Czy ktoś udzielił pomocy potrąconemu kocurkowi? Niestety nie! Po co?! W końcu ktoś spieszył się do pracy! Pomoc byłaby straconym czasem, przecież to tylko kot! Najważniejsze, że auto nie zostało uszkodzone. Jednak czas grał tutaj kluczową rolę. 

Adrenalina opadała. Kocurek z trudem poruszał się w ogromnym szoku po chodniku, miaucząc w niebogłosy błagał o pomoc. Jednak ludzie omijali go jak potwora! W końcu  koteczek zrezygnował, adrenalina opadła. Ból wygrał - jedynym ratunkiem było zwinięcie się w kłębek pod płotem. Przy minusowej temperaturze mogło się to skończyć zamarznięciem, ciałko stawało się coraz chłodniejsze, ból coraz mniejszy, nastał spokój...

Nagle ktoś podszedł i złapał go w ciepły kocyk. Okazało się, że ktoś jednak zareagowała kobieta, która widziała, że po chodniku czołga się kot, zadzwoniła do wolontariuszy. Nasza reakcja była natychmiastowa i bardzo szybko znalazł się u lekarza. Ciałko było bardzo wychłodzone. Miał tylko 32 stopnie. Więc w tym momencie najważniejsze było ogrzanie go.

Podczas badania okazało się, że kocurek ma złamaną miednicę, był wyziębiony i obolały. Kolejne dni i następna diagnostyka wykazały, że doszło do przerwania nerwu kulszowego w jednej łapce, do tego weszła martwica i łapkę trzeba było amputować. Co gorsza, pojawiła się przepuklina, którą trzeba było natychmiast operować. Nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić, jak bardzo cierpiał.

Nie możemy też sobie wyobrazić, jak można było się nie zatrzymać! Potrącić i pozostawić na pewną śmierć! Gdyby nie szybka interwencja obcej osoby, Amperka nie byłoby już z nami. Zamarzłby albo zmarł w wyniku sepsy.

Biedny kocurek, pomimo ogromnego cierpienia uwielbia człowieka! Mruczy i zaczepia, aby go głaskać. Walka o niego trwa nadal. Powolutku wraca do zdrowia i uczy się chodzić na 3 łapkach.

Będziemy wdzięczni za każdy grosik, który pomoże nam opłacić faktury za jego leczenie.

Amperek wymrukuje podziękowania!