Martynka będzie żyła! Dziękuję!

Staruszkę Martynkę zobaczyłam stojącą pod murem handlarskiej obory. Mimo, że było ciepło, cała się trzęsła jak w febrze, a po ciele przechodziły ją dreszcze.

Była przerażona, nie wiedziała, dlaczego handlarz szarpie ją na powrozie i krzyczy. Ta babuleńka zrozpaczonym wzrokiem szukała pomocy. A może szukała wzrokiem swojego gospodarza i jego dzieci? Martynka nie wie i nigdy się nie dowie, że gospodarz sprzedał ją na rzeź, a w domu powiedział, że pojechała na starość na pastwiska. I bardzo dobrze, że nie wie. Bo jeszcze w jej końskiej główne tli się nadzieja, że przyjdą dzieci i zabiorą ją do domu, i że jeszcze będą razem chodzili po sadzie, a maluchy będą ją karmiły jabłkami prosto z drzewa.

Ale po babuleńkę Martynkę nie przyjadą dzieci. Przyjedzie za to duży samochód i zabierze ją w ostatnią podróż. Podróż na śmierć.

Podeszłam do Martynki i obiecałam jej ze ją stąd zabiorę. Nie mogłam jej zostawić. Spojrzała mi w oczy jakby zrozumiała. Handlarz powiedział, że ta staruszka stoi tu już kilka tygodni i nie chce jeść. Że chyba tęskni albo jest chora.

Powiedział też że szybko ją musi zawieźć do rzeźni, bo jak tak dalej pójdzie to Martynka padnie i straci pieniądze. Życie tej babuleńki jest warte 7800 zł, a do piątku muszę mu przynieść zaliczkę 1700 zł. Jak nie przyniosę to Martynka pojedzie do rzeźni najbliższym transportem. Kochani, zwracam się do Was kolejny raz o pomoc. Bo sama nic nie znaczę. Podarujmy spokojną starość Martynce.

Fundacja nie posiada złożonych struktur ani pracowników, a swoją misję realizuje dzięki osobistemu zaangażowaniu i poświęceniu założycielki.

Dziękujemy, że pomagasz ratować zwierzęta