Strach - to moje imię. Ginger prosi o wsparcie!

Minął już miesiąc, odkąd Ginger został odebrany i umieszczony w domu tymczasowym u Kasi. Psiak, który boi się wszystkiego, dosłownie, a najbardziej człowieka. Przez pierwsze dwa dni siedział pod kaloryferem i udawał, że nie istnieje załatwiając swoje potrzeby pod siebie.

On chciał być niewidzialny, zwyczajnie nie chciał istnieć. Przed nim jeszcze długa droga... Aż strach pomyśleć co takiego wydarzyło się w jego krótkim życiu, że w tak skrajnie emocjonalny sposób reaguje na człowieka...

Pierwsze efekty socjalizacji są na szczęście widoczne. Dobrze czuje się wśród innych psów i widać, że zaczyna ufać Kasi. Popatrzcie tylko w jego oczy! Dosłownie w nią wklejone.

A Kasia zrobi wszystko, aby zobaczyć w nich zaufanie, spokój i miłość. Będzie dobrze Gingerku...musisz w to uwierzyć!
Zbieramy na pokrycie kosztów badań krwi, odrobaczania, szczepień, kastracji.

O ile widać w jego zachowaniu malutkie postępy, o tyle martwi nas, że prawie wcale nie przybywa na wadze... Zdecydowaliśmy się na dalszą diagnostykę.

Widzicie to przerażone spojrzenie? Sprawcie, żeby na widok człowieka znowu merdał ogonem! Prosimy o każde wsparcie!