"Zamknij oczy, jedź dalej! Nie dasz rady pomoc kolejnemu!" - zawróciłam. Karo błaga o pomoc

"Zamknij oczy! Odwróć wzrok! Ten jeden, jedyny raz. Nie dasz rady pomoc wszystkim. Jesteś sama, jak to ogarniesz? Nie bądź głupia! " - tak, tak się czułam widząc kolejnego wywalonego jak śmieć psa, który szukał schronienia w krzakach przed deszczem.

Kur... dlaczego ja widzę? Dlaczego nie mogę po prostu pojechać i o nich nie myśleć? Dlaczego nie mogę być jak większość? Dlaczego jestem tak głupia i naiwna? 

Jadąc do weterynarza mignął mi się chudzielec w krzakach. Padało. Zawróciłam (głupia ja). Padało coraz mocniej. Podbiegł do mnie myśląc pewnie, że ten, kto go wywalił jednak wrócił po niego. Po chwili odszedł rozglądając się za samochodami, ułożył się pod krzakiem smutny i zrezygnowany. 

Nie chciał podejść. Ludzie skwitowali, że to kolejny wywalony, oni już mają po 2-3 tu w okolicy takich wyrzuconych, więcej nie chcą i nie mogą. 

Pojechałam do sklepu po parówkę i to był strzał w 10. Od razu gdy tylko poczuł - przybiegł. Powolutku, coraz bliżej i... już go miałam na rękach. Od razu wet, bo dużo kleszczy, odczyny, psina chuda. Został zabezpieczony odpowiednimi lekami. Okazało się, że chłopak ma ok roku, jest chudy, drobny, a dolna szczęka jest o połowę krótsza od górnej! Mały dostał imię Karo. Jest zabezpieczony, głaskany i kochany. 

Przed nim kastracja, chip i szczepienie i będzie mógł iść do nowego domu, na swoją kanapę. Karo jest u mnie 18 psem, który szuka domu. Sama ogarniam psy, zdjęcia, wyjazdy na zabiegi, do weta itd. 

Błagam, pomóżcie ogarnąć chłopaka. Choć bardzo się staram, to ciężko jest samej...