Bursztynek powoli zaczyna odzyskiwać wagę i czuć się coraz lepiej. To dzięki Wam kociak dostał drugą szansę ❤️

Bursztynek pojawił się dziś w jednym z miejsc, gdzie codziennie karmię bezdomne koty. Kiedy zobaczyłam, jak powoli wychodzi z krzaków i  idzie w moim kierunku, poczułam, że pęka mi serce, a łzy napłynęły mi do oczu. 

Widać od razu, że był kiedyś pięknym długowłosym kocurkiem, ale dziś wygląda tak, jakby jego życie miało za chwilę się skończyć. W tej chwili Bursztynek to szkielet naciągnięty cienką skórą, na której tylko miejscami rośnie sierść. Cały kręgosłup i każda kosteczka jego drobnego ciałka jest wyraźnie widoczna przez skórę. Widzę też, że kotek ma jakiś problem z tylnymi łapkami i nie jest w stanie w normalny sposób chodzić.

Podchodzę do Bursztynka powoli, żeby go nie wystraszyć. Boję się, że spłoszony ucieknie i po prostu umrze gdzieś w jakimś ciemnym zaułku. Ale Bursztynek nie ucieka. Patrzy na mnie swoimi wielkimi smutnymi oczami i bezgłośnie prosi o pomoc.

Nie zastanawiam się, tylko od razu zabieram Bursztynka do kliniki.

Lekarz zgodził się nas przyjąć, kiedy zobaczył, w jakim stanie jest kocurek. Po dokładnym zbadaniu powiedział, że to jest praktycznie ostatnia chwila na uratowanie mu życia. Bursztynek jest skrajnie zagłodzony. Ma już zanik mięśni, stąd problem z tylnymi łapkami. Do tego doszła infekcja skóry i gorączka,której dokładnej przyczyny w tej chwili nie jest jeszcze w stanie określić. Prawdopodobnie Bursztynek był domowym kotem, który z jakiegoś powodu trafił na ulicę i nie potrafi sobie na niej dać rady, nie umie zdobywać pożywienia… Przypuszczam, że ktoś się go po prostu bezlitośnie pozbył.

Doktor zgodził się tą jedną wizytę zrobić dla Bursztynka na kredyt. Na trzy godziny zostawiłam kocurka w klinice, w tym czasie dostał kroplówkę wzmacniającą i drugą z antybiotykiem, ale potem musiałam go zabrać. Kolejne wizyty odbędą się, jeśli będę mogła za nie zapłacić. Kocurek jest u mnie w domu. Patrzę na niego, jak śpi zwinięty w kłębuszek i nie mogę powstrzymać łez. Widzę, że właśnie w domu, na poduszce Bursztynek czuje się bezpiecznie. Tak, lekarz miał rację, Bursztynek musiał być domowym kotem i dlatego na ulicy nie jest w stanie przeżyć.

Obiecałam Bursztynkowi, że już nigdy nie znajdzie się na ulicy. Że znajdę mu dom, a jeśli nie, to zostanie u mnie. Ale najpierw musimy go wyleczyć, bo w tej chwili jest na skraju życia i śmierci. Konieczne są trzy razy dziennie kroplówki, antybiotyk i dodatkowe badania, które pozwolą określić przyczynę gorączki i wykluczyć ewentualne inne choroby. Tylko że do tego potrzebne są pieniądze, których ja już nie mam.

Bardzo Was proszę o pomoc dla Bursztynka. Bez Was on nie przeżyje.