Dzieci Kurzej Łapki

Jak to jest być dzieckiem, którego życie zaczyna się i kończy w dzieciństwie? Powołanym do istnienia tylko po to, żeby jak najszybciej rosło? Kimś z wyrokiem śmierci w wieku kilku tygodni? Kto mimo bycia dzieckiem waży tyle, że jego własne nogi nie są w stanie go udźwignąć?


Te dzieci żyją 42 dni. Tylko 42 dni życia i aż 42 dni męczarni. Ich ciała o rekordowych przyrostach masy przynoszą zysk w 6 tygodni, bo po takim czasie są już ogromne i mogą zostać przerobione na mięso. Ich cienka, „łatwa do przypieczenia” skóra pęka pod naporem szybko rosnących mięśni. Przeciążone serca nie wytrzymują, a kości łamią się pod ciężarem. Stłoczone w wielkich halach, często nie dożywają dnia uboju. Duszą się z powodu braku wentylacji, zostają zadeptane przez inne dzieci albo umierają na choroby wywołane ich przyspieszonym wzrostem.

Jak to jest być takim dzieckiem? Wie to tylko kurczak brojler. My możemy sobie jedynie wyobrażać. To wyobrażenie dają nam zdrowotne wyzwania, z którymi mierzą się brojlery pod naszą opieką. Właśnie brojlery stanowią zdecydowaną większość, bo aż 90% mieszkańców Azylu Kurza Łapka. Może się wydawać, że to, co złe, już za nimi. Niestety nie do końca. Otaczamy je najczulszą opieką, ale ich zniekształcona genetyka utrudnia, a czasem uniemożliwia im powrót do pełni zdrowia. Każdy brojler w naszym azylu wymaga układania indywidualnej diety, odpowiedniej dawki codziennego ruchu, wizyt u fizjoterapeuty i w klinice weterynaryjnej.

Mają słabe stawy, kruche kości i ograniczoną wydolność krążeniową. Zadbanie o ich specjalne potrzeby pozwala im cieszyć się życiem, które w przypadku naszych najstarszych brojlerów trwa już 1236 dni dłużej niż było im przeznaczone w przemyśle!

Otulmy wspólnie miłością te maluchy. Niech grzebią w ziemi, wygrzewają się w słońcu i czują wiatr w białych piórach jeszcze przez wiele tysięcy dni. Ta skarbonka z okazji Dnia Dziecka przeznaczona jest właśnie dla nich, dzieciaków brojlerów z Azylu Kurza Łapka.

Dziękujemy z całego serca za Wasze wsparcie!