Mała, niekochana Karinka. Człowiek skazał ją na rzeź bo już nie jest potrzebna w hodowli ❗Za dużo ich, to robią przesort na zimę. A my pokażemy jej że warto żyć!

Była sobie hodowla konika polskiego. Był właściciel, co mówił, że to piękne konie, że mądre, że dają piękne źrebaki. I co? Zapytałam, po co pan hoduje te piękne konie? Odpowiedź szybka - "bo je kocham". Więc odpowiadam, że nie, Pan ich nie kocha. Pan kocha je tylko za to, że może pan na nich zarobić, czyż nie? Więc pan odpowiada, że... tak, to też, ale kocham patrzeć, jak się rodzą, jak rosną, a później lubię, jak coś za to dostaję! A co dostaje? Kasę nic innego.

A to, że ten piękny koń go pokochał od pierwszego spojrzenia źrebięcego, to mało ważne, nie liczy się to, że te źrebaki dorastając, mają uczucia, zaufanie do człowieka.

Każdy dotyk tego właściciela był dla Kariny czymś pięknym, czymś miłym! Ale kogo to obchodzi? Ważne, że osiągnęła swój wiek, że dała po drodze swego życia kilka źrebaków! Że teraz ten jej pan zafundował jej śmierć, śmierć bolesną, pełną ran i znęcania się nad nią w rzeźni. Zanim tam trafi, handlarz doprowadzi ją do tragicznego stanu. Ona będzie się jego bać, co za tym idzie, będzie się bronić. W zamian dostanie porządny łomot od handlarza i pojawią się kolejne rany, ból zacznie jej rozrywać serce. A ona zacznie marzyć o wolności, o zielonej łące, o tym jak to było miło i dobrze, jak była małym źrebaczkiem, jak jej mama ja broniła, opiekowała się nią.

To jest szczęśliwa Karinka, nieświadoma tego, co się stało...

A teraz stoi uwiązana u handlarza. Jak myślisz, co ona czuje?

Każdy z nas w trudnych momentach wspomina mamę, jak dbała o nas i jak opiekowała się nami. Tak zwane beztroskie życie u boku mamy! One też czują to samo, co my. One też chcą być wolne i szczęśliwe u naszego boku, to człowiek jest ich drugą mamą, oparciem, zrozumieniem. Dlaczego Ty, człowieku, chcesz żyć w spokoju bez problemów? A koń ma być tylko traktowany jako rzecz, jako coś, co daje ci dochód na kolejną flaszkę? Ich ciała codziennie przeliczane są na kilogramy. Brak kowala, weterynarza, bo po co leczyć, jak za chwilę pojedzie na rzeź? Karina jest u handlarza, którego nie znam w ogóle, wiem po pierwszej wizycie u niego, że to cham, jakich mało. Jej życie to koszt 6000 zł. Ma 7 lat, jest kochanym konikiem, który ufa każdemu, mi zaufała, bo obiecałam jej lepsze życie, spokojne życie...

Wiem, że czasem za dużo obiecujemy, ale wieżę w to, że tę obietnicę spełnimy razem. Bo Wy kochacie nasze konie i tak samo, jak Monia, chcecie dla nich cudownego życia! Kochani, razem damy radę jak zawsze. Dziękuję w imieniu naszym Moni i Karinki, że jesteście z nami!