Uratowaliście Łaskę. Dziękujemy!

Szanowni Państwo,
U handlarza, od którego wspólnie wyrwaliśmy Julka, stoi klacz. Nazwałem ją Łaska, bo tej łaski ona dziś potrzebuje najbardziej na świecie. To kaleki koń. Ma sztorcowe kopyto. Ma przykurcz ścięgien. Kuleje.

Znamy się z Łaską od wielu tygodni. Nie raz zaglądała mi w oczy, pytając, czy to po nią przyszedłem. Głaskałem ją wtedy po chrapach, szepcząc do ucha obietnice, że na pewno znajdzie dom, ktoś ją pokocha i stąd zabierze. Tak samo, jak i handlarz, liczyłem, że ktoś ją kupi ze względu na maść. Szpakowate konie są w cenie i łatwiej znajdują nabywców niż gniade czy kasztany. Sam też zrobiłem jej zdjęcia, wysłałem tam, gdzie widziałem szansę na kupno. Ale każdy słysząc, że ma koślawą nogę, tracił zainteresowanie. Czas leciał, Łaska jadła i robiła się coraz cięższa, a klienta ciągle nie było.

Handlarz w ostatnim czasie coraz częściej dopytywał, czy mam na nią kogoś, czy ma wieź na rzeź. Mówiłem, że szukam, żeby jeszcze się wstrzymał, że na pewno się ktoś znajdzie. Ale nikt się znaleźć nie chciał, choć coraz bardziej nerwowo szukałem i prosiłem wszędzie.

Gdy ustalałem odbiór Julka, mężczyzna ponownie spytał o Łaskę, milczałem, nie mając co powiedzieć. Kątem oka widziałem, jak ten uwiązany od wielu tygodni koń, spogląda w moją stronę. W jej oczach nie było nadziei ani niemego pytania o ratunek. Była już tylko rezygnacja… To miejsce, w którym jest, całkiem wyssało z niej radość i zabiło nadzieję na dobre życie.

W niedzielę cierpliwość handlarza skończyła się definitywnie. Zadzwonił i powiedział, że dłużej trzymać jej nie będzie, wiezie na ubój. Że już i tak tyle czasu ją karmi, że nic nie zarobił, a stracić nie chce. Tak bardzo było mi jej żal, ale nie mogłem powiedzieć, że jej pomożemy. Nie miałem jak.

Jak wiecie staramy się ratować jak najwięcej koni, ale nasze stajnie mają określoną pojemność, a my ograniczony budżet, no i też ciągle prosimy i prosimy. To trudne. I choć bardzo chciałem by żyła, nie miałem pomysłu ani gdzie ją ulokować, ani za co diagnozować, leczyć, karmić. Mamy w tej chwili kilka umówionych zwierząt, które czekają na pomoc, jak bym nie liczył, nie ma żadnej możliwości by dla Łaski było miejsce w Benkowie. Już przecież Julek wygrał los na loterii, bo znalazła się i stajnia co zechciała go przyjąć i Pani Agata, która zadeklarowała pomoc w pokryciu kosztów utrzymania i leczenia. Tylko dlatego mogliśmy poprosić Was o życie dla niego.

Gdy zadzwoniła rodzina w sprawie Julka, że chcą dać mu dom i wziąć do siebie, zatliła się we mnie iskierka nadziei. Wczoraj ustalaliśmy warunki adopcji Julka, transportu, leczenia. Lada moment wyruszy on do swojego domu docelowego. Właściciele stajni, która go przyjęła na leczenie zadeklarowali, że mogą przyjąć do siebie Łaskę, gdy Julek wyjedzie. Pomogą i mają o tym pojęcie bo prócz stajni zajmują się również werkowaniem i kuciem koni. Wczoraj wieczorem przyszedł decydujący mail – Pani Agata napisała:

„Witam, tak naturalnie, bardzo się cieszę, że Julek dobrze się ma i będzie już tylko szczęśliwy. Oczywiście pomogę dziewczynce. Zawsze jak tylko mogę pomagam Zwierzętom. Kocham ogromnie wszystkie, więc jest to bez różnicy czy pomogę Julkowi, czy innemu Konikowi. Pozdrawiam serdecznie i czekam na informacje.”

Łasko! Łasko kochana, idziemy po Ciebie!

Wpłaciliśmy zadatek, do 8 lutego musimy zebrać całą kwotę! Ja nie proszę, ja błagam Was pomóżcie.

Zbiórka obejmuje wykup, transport oraz prowizję portalu Ratujemy Zwierzaki. Trzeba uzbierać całą kwotę, by ją uratować.

O NAS

Działamy od 13 lat. Uratowaliśmy setki zwierząt. Prowadzimy warsztaty terapii zajęciowej w 31 placówkach, a w naszym ośrodku w Szewcach również hipoterapię, onoterapię i zajęcia edukacyjne. Nie zatrudniamy żadnego pracownika, wszystkie prace wykonujemy sami, bądź dzięki wsparciu naszych cudownych wolontariuszy.

Kontakt: 506 349 596 Michał Bednarek
www.fundacjabenek.pl

DZIĘKUJEMY ZA KAŻDĄ POMOC!