Walka o przetrwanie to nasza codzienność. Balansujemy na krawędzi przepaści. Proszę pomóż! Sama nie daję już rady...!

To jest historia fundacji ratującej zwierzęta. Proszę, przeczytaj do końca, bo to od Ciebie zależy, jakie będzie jej zakończenie.

Rozdział 1: Początek Misji

Na skraju małego miasta, w otoczeniu zielonych łąk i lasów, znajdowała się Fundacja. Założona przez Dorotę, miała na celu ratowanie zwierząt, które doznały krzywd ze strony ludzi. Etyka szacunku dla życia nakazywała jej poszukiwać sposobności, by zadośćuczynić za wyrządzone zwierzętom zło.

Od pierwszego dnia działalności, Dorota była napędzana świadomością, że zwierzęta są bezbronne i uzależnione od ludzkiej pomocy. W jej oczach każde zwierzę zasługiwało na drugą szansę. Tak rozpoczęła się jej nieustająca misja ratowania zwierząt, zwłaszcza kotów, psów i koni.

Rozdział 2: Wytrwałość i Poświęcenie

Lata mijały, a liczba uratowanych zwierząt rosła. Koty, psy, konie – każde z nich miało swoją tragiczną historię. Kotki, które były starsze i schorowane, nazywano "nieadopcyjnymi", ale Dorota nigdy nie traktowała ich jak mniej ważne. Dla niej każdy kotek był wyjątkowy i zasługiwał na miłość.

Sytuacja stawała się jednak coraz trudniejsza. Kryzys gospodarczy dotknął wszystkich, a Fundacja również odczuwała jego skutki. Koszty utrzymania zwierząt rosły w zastraszającym tempie, a zasoby szybko się wyczerpywały.

Rozdział 3: Walka o Przetrwanie

Codziennością Fundacji stała się walka o przetrwanie. Każdego dnia Dorota mierzyła się z wyzwaniami – zapewnienie odpowiedniej opieki weterynaryjnej, specjalistycznej karmy, suplementów diety. Koszty utrzymania kotów sięgały 5-6 tysięcy złotych miesięcznie, a utrzymanie koni to ponad 10 tysięcy złotych miesięcznie.

Dorota codziennie jeździła na pastwisko, by nakarmić konie i upewnić się, że są w dobrej kondycji. Każdego dnia patrzyła na ich piękne oczy, widząc w nich wdzięczność za drugą szansę na życie. Później spędzała godziny z kotami, dbając o to, by każdemu zwierzakowi niczego nie brakowało.

Rozdział 4: Apel o Pomoc

Pomimo trudności, Dorota nie poddawała się. Wiedziała, że jej misja jest ważna i że nie może zawieść tych, którzy na niej polegali. Z nadzieją zwróciła się do społeczności, wierząc, że są ludzie, którzy podzielają jej pasję i gotowi są pomóc.

"Potrzebujemy waszej pomocy," mówiła Dorota w swoim apelu. "Koszty są ogromne, a my nie jesteśmy w stanie ich sami udźwignąć. Wierzymy jednak, że wśród was są tacy, którzy podzielają naszą miłość do zwierząt i pomogą nam kontynuować naszą misję."

Rozdział 5: Odpowiedź Społeczności

Apel Doroty nie pozostał bez odpowiedzi. Ludzie z całego kraju zaczęli przesyłać datki, karmę, a nawet oferowali swoje usługi jako wolontariusze. Dzięki tej niesamowitej pomocy, Fundacja mogło dalej funkcjonować.

Dorota patrzyła na swoje zwierzęta z nową nadzieją. Wiedziała, że dzięki wsparciu dobrych ludzi może kontynuować swoją misję. Każdego dnia widziała efekty swojej pracy w postaci zdrowych, szczęśliwych zwierząt, które kiedyś były na granicy życia i śmierci.

Epilog: Nadzieja na Przyszłość

Fundacja stała się symbolem nadziei i poświęcenia. Dzięki wsparciu społeczności, Dorota mogła dalej ratować zwierzęta i dawać im nowe życie. Wiedziała, że jej misja nigdy się nie skończy, ale była gotowa stawić czoła każdemu wyzwaniu, mając świadomość, że nie jest sama.

I tak dzięki etyce szacunku dla życia i ludzkiej dobroci, historia Fundacji trwała, przynosząc ratunek i miłość tym, którzy najbardziej jej potrzebowali.

Historia z pięknym zakończeniem. Niestety proza życia jest zupełnie inna. Fundacja boryka się z coraz większymi trudnościami. Coraz trudniej zebrać środki na bieżące opłaty, nie mówiąc o zaległych fakturach. Bez pomocy nie zdoła przetrwać.

Dobry człowieku wsłuchaj się jeszcze raz w apel Doroty. "Potrzebujemy waszej pomocy, Koszty są ogromne, a my nie jesteśmy w stanie ich sami udźwignąć". Bardzo bym chciała żeby było inaczej, ale jestem sama i już nie daję rady! Proszę, pomóż! Przyszłość Fundacji jest w Twoich rękach.