O Maciusiu, który cichutko cierpiał…

Maciuś urodził się gdzieś na wsi i, można powiedzieć, że miał trochę szczęścia, bo mijały lata, a on nadal żył. Ale czy takie życie można naprawdę nazwać szczęściem?

Zamiast odpowiedzi wystarczy popatrzeć na jego zdjęcia.

Kilkuletni kocurek radził sobie, jak umiał. To coś upolował, to zjadł resztki, które ktoś wyrzucił. W ostatnim czasie odkrył raj – śmietnik, z którego zawsze można było wygrzebać „coś jadalnego” – bez zagłębiania się w szczegóły, ważne, żeby dało się przełknąć. Może to i dobrze, bo właśnie tam, przy śmietniku, wypatrzyła go nasza wolontariuszka Alina. Szybko jednak okazało się, że zaniedbanie i wychudzenie.

Maciusia to nie wszystko. Alinę zaniepokoił nieprzyjemny zapach kota, a po oględzinach tego chudego ciałka okazało się, że Maciuś ma w skórze dziurkę, z której sączy się śmierdząca ropa. Nie wiadomo, jak długo Maciuś cierpiał, ale wiemy że cierpiał na pewno, a wkrótce cierpiałby jeszcze bardziej, gdyby w ranie zalęgły się robaki i doszło do zakażenia organizmu. Bez pomocy lekarza bezdomny Maciuś na pewno by sobie nie poradził.

Maciuś jest już po dwóch wizytach u weta. Z rany wyciśnięto mu strasznie dużo starej śmierdzącej ropy. Wyglądało to, jakby pod skórą miał kieszeń z ropą. Skóra wokół ropnia była cienka jak pergamin. Maciuś dostał leki oraz wlew z antybiotyku do środka oczyszczonej rany. Przed nim leczenie, wzmocnienie chudziutkiego, zaniedbanego  organizmu, a jak dojdzie do siebie – kastracja.

Na szczęście Maciuś ma apetyt i ogromną wolę życia. Prosimy o pomoc dla Maciusia.