Powolutku sobie umieram...

Przyjechaliśmy w ostatniej chwili... Tak nam się przynajmniej wydawało. Wieś, kilka psów na podwórku, suczka szczenna co chwilę. I dwa jej szczeniaki... Myśleliśmy, że mają może maksymalnie 3 miesiące.

Malutkie, ledwo człapiące, wygięte grzbiety - kostki można policzyć na każdym, wielkie brzuszki od robali, które w nich żerują, powyginane łapki podczas próby poruszania się. I tona pasożytów❗

DRAMAT❗

To trzecia interwencja tego dnia. Auto zapchane psami z poprzednich. Brak klatki... Na szybko od sąsiadów dostaliśmy kartony, aby choć te dwa psiaki jeszcze dziś zabrać... 

Jedziemy... Psy zaczynają odtajać. Dopiero teraz, mając je na kolanach w kartonikach, widzimy, w jakim są naprawdę stanie. Pchły skaczą jedna po drugiej, w sierści pełno ich dochodów i larw. A szczeniaki nie mają już siły się ruszać...

Jesteśmy już w lecznicy. I tu zaskoczenie... Szczenięta są zagłodzone tak bardzo i tak zarobaczone, że pomyliliśmy się określając ich wiek. Mają już około pół roku.... SZOK❗Dowiadujemy się, co zresztą widać gołym okiem, że czarny szczeniak jest w tragicznym stanie, ma zanik mięśni i nie wiadomo czy przeżyje... 😔 Druga, brązowo-czarna suczka, jest w nieco lepszym stanie. Nie wiemy jednak, czy psiaki nie są chore na parwowirozę. Do tego są bardzo słabe i kaszlą. 

Kochani psiaki zostają w szpitalu, suczka ma  szansę że za jakiś czas dojdzie do siebie , ale jeśli chodzi o czarnuszka będziemy wszyscy o niego walczyć.....

Biedny, niedawno przyszedł na świat, w którym nic dobrego go nie spotkało i już może z niego odejść❗ Czaruszku, za szybko. My wszyscy ci nie pozwolimy! Czekamy na Iskierkę w twoich oczach. Na znak że chcesz walczyć.

Czy podejmiecie próbę pomocy tym zwierzętom razem z nami❓Błagamy, wesprzyjcie ich zbiórkę. One zasługują na to, by żyć...