Co kryją ich oczy...

Portrety psów fundacyjnych, takie pozowane portrety - odzwierciedlają doskonale stan ich ducha. Bo psy, żeby nie wiem jak beztroskie wiodły życie, dobrze wiedzą, że nie są w domu.

Że to sytuacja przejściowa. Wizyty ludzi z zewnątrz mogą oznaczać, że ktoś ze stada nagle znika, wyjeżdża i nigdy nie wraca. Towarzyszy temu radosne podniecenie, wzruszające powitanie i zarazem pożegnanie, jedyna w swoim rodzaju uroczysta atmosfera. Nagłe odejście od rytuału, jakiego wymaga sesja portretowa - sprawia, że czujność wzrasta a spojrzenia są pełne wyczekiwania. Czyżby na mnie padło? Dlaczego nagle zostałem zapięty na smycz i ubrany w szelki? Czy mogę ci zaufać, nowy człowieku? Czy to jest mój szczęśliwy dzień?

Nie doceniamy psiej wrażliwości, ale zawsze, kiedy sytuacja jest niecodzienna i nietypowa w psich oczach widać wielkie pytanie o miłość...

Tym razem była to tylko sesja portretowa do zbiórki na utrzymanie w hotelu. Proza życia. Nikt nie wyjechał, wszyscy poszli na spacer do lasu i dzień się potoczył normalnym trybem. Ale znak zapytania pozostał... Prosimy o wpłaty na poczet utrzymania SKARPETKI, KOLII, MAGIKA, CZAKRY, COLOMBO, MOZAIKI, CASIO i SENNY.

Mamy ok 4000 zł długu w hotelu, w którym przebywają.