Odcinany ogonek na żywca, ból, cierpienie, głód...

Noc, ciemno, zimo, strach, ból. Tak bardzo bolało. Chyba bardziej to, że zaufałem, a  mnie zdradzono. Tak bardzo kochałem, oddałem całego siebie, a zadano mi taki ból. Trzymano mnie mocno, żebym nie uciekł, nie wyrwał. A przecież moje małe ciałko nie dałoby rady. Jedzenie dostawałem rzadko, więc i nie miałbym tyle siły, żeby się bronić. Zaczęto piłować mój mały ogonek.

Nie wiem, czy dla żartów, czy dla chorej przyjemności? Krzyczałem, tak bardzo krzyczałem. Może dlatego nagle mnie puszczono. Uciekłem. Uciekałem długo i daleko, jak najdalej, żeby już nie cierpieć. Ale cierpiałem nadal. Rana sączyła się, ropiała. Prosiłem się o pomoc, ale nie nachalnie, bo nie znałem tych osób. Co jeśli  one też są złe? Spałem pod ławką, ale wcale nie było mi tam ciepło. Co jakiś czas wychodziłem i szukałem jedzenia. Nic nie znalazłem, słabłem. Było mi już wszystko jedno. Moje życie młodziutkie, kończyło się. Nie chciałem już żyć, bo i po co ? Nie ma dobrych ludzi, nie ma…

Straciłem nadzieję.  Może gdybym był wilkiem, albo sarenką, żyłbym, ale ludzie udomowili nas, nauczyli żyć zależnym od nich. Nie umiem żyć bez nich, nie umiem żyć z nimi… Odchodzę, nic mnie już nie cieszy… Został tylko ból…

Kochani, piesio został znaleziony z głęboką raną, z martwicą. Pies ma depresję, nie chce jeść. Wizyta u weterynarza potwierdziła, że rana zadana prawdopodobnie od próby odcięcia. Niestety ogona nie da się uratować.  Ogon bezwładny. Trzeba zoperować.

Zbieramy na operację, leczenie, suplementy, doprowadzenie chłopaka do ładu, pracę z behawiorystą. To młodziutki pies, całe życie przed nim. Chcemy, żeby wybaczył, że ludzie bywają tacy okrutni… bo zapomnieć pewnie nie zapomni…

Prosimy, pomóżcie. Każda wpłata się liczy. Dziękujemy w imieniu naszym i Piesia.