Szansa jest jedna. Ratujemy Pestkę!

Łańcuch ciężki tak, że aż ugina szyję. Głód, strach i niepewność o każdy kolejny dzień. Szczenięta dwa razy do roku, większość umiera na jej oczach.

Jak żyć?

Zabieramy ją na kastrację. Oj, narozrabiała przez ten czas — nas to nie dziwi, przeraża ją kontakt z człowiekiem. Paraliżuje ją strach. Najważniejsze, że już nie urodzi.

Co teraz? Zostawimy w gospodarstwie? Tak bardzo nie chcemy jej odwozić! Ratujemy? To zależy też od Was. Pestka potrzebuje czasu, aby zaufać człowiekowi. Potrzebuje jedzenia, środków na profilaktykę i zapewnienie podstawowej opieki. Pestka potrzebuje czasu, musi zaufać i nauczyć się żyć od nowa. 

My już nie mamy za co utrzymać kolejnych zwierząt. Nie potrafimy działać cudów. Potrafimy jednak ratować zwierzęta.

Bądźcie z nami dla niej. To jak? Zostawiamy czy ratujemy?