Wyeksploatowany przez człowieka i skazany na rzeź

Zastanawiałeś się kiedyś, czemu wszyscy wkoło boją się starości? Może starość nie jest wcale straszna sama w sobie, bo jest zwyczajnie koleją losu, ale ludzie czynią ją tym, od czego chce się tylko odwrócić wzrok.

Dziś jesteś młody, masz 20 lub 30 lat. A może przeżywasz jesień życia i masz lat 60 albo nieco więcej i już bez entuzjazmu palisz świeczki na torcie. Chwytasz życie garściami albo już spokojniej, uczysz się albo uczysz innych, podróżujesz, słuchasz śpiewu ptaków, grasz na gitarze wieczorami z przyjaciółmi lub odwiedzasz klub fotograficzny, a może jesteś wolontariuszem i pomagasz dzieciakom, albo codziennie mijasz zielony park miejski, spacerując z adoptowanym psem. Chodzisz do kina, teatru, przebierasz w warzywniaku garściami pomidory, rozwiązujesz krzyżówki i układasz w kostkę skarpetki. Nie myślisz o starości, a jeśli ją przeżywasz, tęsknisz za młodością. A starość przychodzi, chciana czy nie, nawet nie puka, wdziera się w życie i króluje, zwiastując koniec wszystkiego, co znasz. Żyjesz szybko, zmieniasz na ścianie kolejne kalendarze, zarobiony jesteś jak nikt - aż budzisz się pewnego dnia i okazuje się, że nie wiadomo skąd na czole srebrzy się siwy włos. Potem włosów przybywa, już nie uciekniesz. Wczoraj grałeś na gitarze, dziś bolą Cię kolana, gdy wstajesz, a na zloty gitarzystów przychodzi Was coraz mniej. Starość można przeżywać na wiele sposobów, ale to Ty decydujesz, jaki sposób wybierzesz. Twoja starość zależy od Twojej młodości. Zwierzęta tego wyboru nie mają.    

Los wszystkich zniszczonych, skazanych na rzeź koni, składa się ze złych historii. One nie mogły o sobie zdecydować. A ich dola zostaje przesądzona w momencie, gdy tracą zdolność do zarabiania pieniędzy. Latami ufne, pokornie wykonujące polecenia swoich właścicieli, z każdym dniem tracą zdrowie i młodość, tracąc tym samym na wartości. Ubezwłasnowolnione, niemające wpływu na nic i odarte z godności, kończą swój żywot w ubojni. W ten sposób ten ostatni raz da się na nich zarobić.

„Sprzedam wałacha zimnokrwistego lat 12, bardzo spokojny i zakładany.”

Taki opis nie wywołuje żadnych emocji, ot kolejny koń na sprzedaż. Tyle, że ogłoszenie, które nam podsyłaliście zawierało również zdjęcia. Matowa, licha sierść, spod której sterczą żebra, guzy biodrowe i kręgosłup. Sam opis jest zgodny zaś ze zdjęciami, koń w takiej kondycji żywieniowej na pewno jest spokojny.

Gdy zadzwoniliśmy, okazało się, że koń został już sprzedany w kolejne ręce. Ponoć handlarzowi. Szukaliśmy go dwa dni. Dzwoniliśmy do każdego znanego nam handlarza, pytając, czy nie nabył chwilę temu starszego, niedożywionego konia. I dziś rano, gdy już traciliśmy nadzieję, że uda się go namierzyć, zadzwonił telefon.

Aktualny właściciel kupił go, by odpaść i drożej sprzedać. Jak stwierdził, da się na niego włożyć dużo mięsa. Istnieją wiejskie sposoby - wapno, ziemniaki. Chwila rozmowy i zgodził nam się go jednak sprzedać. I choć koń jeszcze nie przytył nawet kilograma, już wzrosła jego cena.

Daliśmy mu na imię Kuba, żeby miał cokolwiek, choćby imię. Znajomy w naszym imieniu wpłacił też zadatek, by mieć pewność, że jeśli zechcecie go wesprzeć, doczeka ratunku. Mamy czas do 15 kwietnia, by go odebrać.

Kuba. Starszy, duży, spracowany i zniszczony przez człowieka, koń. Zdany na łaskę i niełaskę ludzi. Dziś jego los jest w Waszych rękach.

Pilnie potrzebne są środki na odkupienie Kuby i na transport przez całą Polskę. Na opłacenie diagnostyki, leczenia i zakup dobrej jakości paszy i suplementów. Być może będzie potrzebny pobyt w klinice.

Kuba jest koniem nieadopcyjnym, który będzie generował latami duże koszty. Koń w takim stanie jest zwierzęciem wyjątkowo wymagającym, ale to nie powód, by mu odmawiać pomocy. Pod swoimi skrzydłami mamy setki takich koni. One żyją dzięki osobom takim, jak Ty.

Kochani, prosiliście w wielu wiadomościach i mailach o pomoc dla niego.
Znaleźliśmy go.
Zadatkowaliśmy.
Teraz jego los w Waszych rękach.
Bez Waszej pomocy nie damy rady go ocalić.
Pomóż uczynić jego starość godną. On sam nie może tego zrobić.