(...) Bo choć zapomniał o nim świat... On nie traci nadziei

Lekki mróz, śnieg, zimno... a na podwórku on. Smutny i umęczony psi staruszek siedzi przy wejściu do gospodarstwa, trzęsąc się jak osika. Nie patrzy nikomu w oczy. Zwiesza swoją posiwiałą głowę i drży. Jego cierpienie rozrywa nam serca. Ile bólu znosiło jego psie ciało przez tyle lat? Wiemy, że Reksiu wpadł we wnyki i stracił tylną łapę. Wiemy też, że kilka razy potrącił go samochód...

I wiecie co? Nie dane mu było pojechać do doktora, bo po co... Sam musiał się w stodole "wylizać" ze wszystkich ran. Zabraliśmy go na leczenie.

Trochę tego będzie, bo ropa płynie z uszu, na tylnej łapie są rany, a za uchem guz. Nie wiemy jeszcze, jakie "niespodzianki" nas czekają po sprawdzeniu przetrąconego kręgosłupa. Obecnie Reksiu przebywa w hoteliku. Odpoczywa na ciepłym legowisku. Zaufał nam. Kochani, to jak? Damy mu  wspólnie nadzieję? Prosimy, pomóżcie.