Urodzinowa skarbonka dla futrzaków

Kończę jutro 19 lat. Będzie charytatywnie, będzie długo (przepraszam!), ale będzie również ogromna wdzięczność, za przeczytanie do końca. <3

Od dziecka wiedziałam, co chcę w życiu robić, a od października wcieliłam to w życie i dumnie dołączyłam w szeregi wolontariuszy w Fundacji EX LEGE. Po niemalże roku czasu uważam to za jedną z najlepszych decyzji w moim życiu. Nigdy nic nie dawało mi tyle satysfakcji, poczucia spełnienia. Nie było łatwo, bywały dni, że po powrocie do domu marzyłam tylko o tym, aby zasnąć. Każde zmęczenie owocowało szczęściem, zawsze w wielokrotnie większych dawkach.

Działam od kilku miesięcy na stronie, która promuje adopcje naszych podopiecznych. Życzę wszystkim, aby mogli kiedyś poczuć tak ogromne szczęście, jak ja, w momencie, gdy podopieczny, którego pieczołowicie opisywałam, trafił do kochającego domu.

Czas przejść do tej smutniejszej części. Niestety — nastały trudne czasy. Pandemia spowodowała odwołanie większości wydarzeń oraz doszczętnie wypełniła nasze domy tymczasowe zwierzętami.

Zawsze starałam się być wobec każdego miła, uśmiechnięta, pomocna. Czułam, że moja życiową misją nie jest wyłącznie uszczęśliwianie futrzaków, ale też sprawianie, aby życie ludzi dookoła mnie stawało się bardziej kolorowe, lepsze — teraz to ja zwracam się do was z prośbą o pomoc.

Zachęcam Was wszystkich, abyście pomogli mi, jako wolontariusze, oraz nam, jako Fundacji, pomagać. Będę wdzięczna za każdą złotówkę, która w tej chwili jest na wagę złota. Jeżeli chcecie mi za coś podziękować, jeżeli wam z czymś pomogłam, sprawiłam, że się uśmiechnęliście lub po prostu chcecie sprawić, abym teraz to ja się uśmiechnęła — macie do tego okazję.

A jeżeli przypadkiem macie za dużo wolnego miejsca w domu i chcielibyście ofiarować ciepły kąt i serce jakiemuś podopiecznemu — zapraszam na stronę @adopciaki, która jest owocem ciężkiej pracy zarówno mojej, jak i reszty wolontariuszy. Można dać dom na stałe, ale tez tymczasowo, nie ponosząc absolutnie żadnych kosztów!