Walka o życie Maciusia

Leżał w krzakach przy jednym z osiedlowych bloków i płakał, wołał o pomoc. Ludzi idą przechodzą, patrzą, ale nie widzą. Ta ludzka choroba dopada wielu. Za czym my tak gonimy? Co skłania nas do takiej obojętności?

Trudne czasy są, to prawda, ale trudne czasy były i będą, cierpienie zwierząt dla wielu jest bez znaczenia. W tym całym zawarowanym świecie są jeszcze anioły, aniły które podejdą pochylą się, pogłaszczą i szepną, nie martw się malutki, już teraz będzie tylko lepiej. Potem czujesz ciepło tej dłoni, która cię zabiera ze świata obojętności i pędzi na ratunek. Dzięki tym aniołom gdzieś tam w tych krzakach leżący w samotności i cierpieniu dostrzegłem promyk, słońca i nadziei.

Teraz ponoć ma być już lepiej, walczymy o Maciusia, walka jest ciężka, na starcie mamy białaczkę, żółtaczkę i bardzo silną anemię, nie rezygnujemy, każdy zasługuję na szansę, na nowy dar życia. Codzienne kroplówki, leki i badania, dziś trzecia doba i jeszcze tu jestem. W pierwszym dniu wyniki były tak beznadziejne, że kwalifikował się do eutanazji, ale jesteśmy uparci. Każdy dzień przynosi minimalną poprawę, takie minimum cieszy ogromnie. Obiecaliśmy mu przecież, że teraz już tylko będzie lepiej.

Kochani, podarujmy mu życie, zawalczmy wspólnie o Maćka, bo bez Was ich los się nie zmieni, wspólne starania dają ogromne efekty i miejmy nadzieję, że już wkrótce Maciek będzie biegał, mruczał i się wyciągał jak piękne i zdrowe kocisko. Bądźmy tylko tej myśli.