Jej opiekunowie to starsi ludzie. Błagają o pomoc dla ich ukochanej Żabki

Fundacja Felineus zajmuje się głównie kotami – zaniedbanymi, porzuconymi, niekiedy na skraju śmierci. Coraz częściej jednak pod naszą "opiekę" trafiają inne futrzaki potrzebujące pomocy – jednym z nich jest Żabka.

Żabcia – psia babcia. Trzynastoletnia suczka, która ma swój domek, opiekunów i bezpieczne życie. Jej opiekunowie to starsi i schorowani ludzie. Zajmują się swoją psiną najlepiej, jak mogą i kiedy zauważyli, że dzieje się z nią coś niedobrego, od razu zaczęli szukać pomocy.

Starszym ludziom nie jest łatwo znaleźć kogoś, kto zajmie się ich pupilem. Pamiętajmy, że jeszcze do niedawna weterynarze zajmowali się głównie zwierzętami gospodarskimi, a konsultacje lekarskie dla psów czy kotów były fanaberią. Ci ludzie zostali tak wychowani, jednak zły stan zdrowia ulubienicy przełamał ich dawne uprzedzenia i skłonił do szukania pomocy.

Wolontariuszy zawsze cieszy, gdy ludzie zaczynają szukać pomocy dla swoich zwierząt. Chcemy pokazać, że zamiast wyrzucenia zwierzęcia na ulicę, można skontaktować się z nami. My, przy Waszym wsparciu, dołożymy starań, by przywrócić zwierzakowi zdrowie i sprawić, że będzie cieszyło się spokojnym i zdrowym życiem z dotychczasowymi opiekunami.

Żabcia ma na to spore szanse. Weterynarze zrobili jej morfologię i badania nerek, a wyniki wyszły w porządku. Ale suczka ma zajętą całą listwę mleczną, około 20 guzów. Lekarze usunęli całość z jednej strony i wysterylizowali ją. Drugą stronę będą operować za jakiś czas. Póki co Żaba dostała leki, czuje się dobrze.

Prosimy Was o pomoc w imieniu Żabki i jej opiekunów – zbieramy fundusze na pokrycie kosztów operacji, obsługi weterynaryjnej, badań i na dalsze leczenie. Owszem, psina ma dom i opiekunów, ale jej właścicieli nie stać na leczenie, gdyż sami ledwo utrzymują się z marnych rent.

Apelujemy do Was o pomoc, bo pomagamy nie tylko pieskowi, ale i ludziom – pokażmy, że zawsze jest alternatywa. Nie musimy porzucać pupila albo skazywać go na powolną śmierć. Zawsze można szukać pomocy. Ba, trzeba! Jesteśmy winni to zwierzętom. Nie wiemy, co nam przyniesie czas, jak nas zastanie starość – oby byli przy nas ludzie, którzy będą chcieli pomóc naszym ukochanym zwierzakom, gdy my nie będziemy mieć takich możliwości.

Już dziś możemy być taką pomocą dla kogoś, kto tego potrzebuje...