A czy one, zziębnięte i bezdomne, nie zasługują na pomoc?

Było listopadowe popołudnie. Cały Rzeszów, a i dalsze zakątki Polski żyły wtedy historią Rurka – kota uratowanego z rury ciepłowniczej. Ale przecież to nie był jedyny zwierzak tak bardzo potrzebujący ciepła i opieki.

Nasza wolontariuszka odebrała zgłoszenie od przypadkowej osoby, będącej w odwiedzinach u rodziny. Osoba ta zauważyła stadko kotów, małych i dużych, koczujących w pobliżu domów. Jak udało się ustalić koty były dokarmiane po sąsiedzku, ale nikt nie miał dla nich miejsca w domu i w sercu.

Dziewczyna wysłała zdjęcia; skulone, przestraszone, zmarznięte… było ich 8, dwie kocice i dwa mioty w różnym wieku. Nasza wolontariuszka popatrzyła na Rurka, którego miała u siebie w domu tymczasowym i zamyśliła się… „Tak wiele osób walczyło o niego, tak wiele serc poruszył, a czy one, zziębnięte i bezdomne nie zasługują na pomoc?”

To właśnie o nich, przerażonych, niechcianych, bezimiennych jest ta historia. W momencie zgłoszenia nie było ich gdzie ulokować. Umieszczenie kotów wprost z ulicy razem z kotami nie szczepionymi, bądź ulokowanie ich w tymczasie, gdzie tyle, co koty chorowały na śmiertelnie niebezpieczne choroby wirusowe byłoby zbyt ryzykowane i nieodpowiedzialne. Jednak kilka dni później u naszej wolontariuszki zwolniła się izolatka. Rurek wraz z Silvaną pojechały do nowego domu. Miejsce tej dwójki zajęła siódemka „nowych” kotów. Tylko dla jednej z kocich matek udało się od razu znaleźć dom, zaraz po kastracji przygarnęła ją kobieta, która dokarmiała koty.

Druga z kocich matek także została wykastrowana. Wszystkie maluchy natomiast „zaliczyły” wizytę kontrolną, dostały preparaty na odrobaczenie i zostały odpchlone. Niestety wszystkie mocno odchorowały odrobaczenie, w kolejnych dniach pojawiły się biegunki i wymioty. Walka z pasożytami trwała ponad miesiąc. Kiedy w końcu udało się opanować sytuację, a kociaki nabrały ciałka i sił miały jechać na szczepienie i rozpocząć poszukiwania nowych domów. Los niestety kolejny raz pokrzyżował nam plany…

Jeden z kotów złapał infekcję bakteryjną, po nim zaczęły chorować następne. W ciągu kilku dni rozchorowała się cała izolatka. Spłakane oczęta, zatkane i zasmarkane kocie noski, kichanie, pokasływanie, brak apetytu, apatia, podwyższona temperatura ciała… jednym słowem dramat… Nie obyło się bez wizyty w lecznicy i całej rozpiski leków. Koty przyjmują antybiotyki ogólnoustrojowo i do miejscowo w postaci kropli. Co kilka dni dostają iniekcję Zylexisu – preparatu stymulującego układ immunologiczny. Dodatkowo wspomagane są suplementami, witaminami, lekami przeciwzapalnymi i przeciwgorączkowymi. Kocia mama czuje się najgorzej ze wszystkich, wymaga dokarmiania i nawadniania kroplówkami.

Jak zapewne wielu z was słyszało, wspominany na początku Rurek, będąc już w nowym domu, przegrał walkę ze śmiertelnie niebezpieczną chorobą. Ale jego historia, na zawsze pozostanie z nami, bo to właśnie on nauczył wielu z nas, że o każde życie warto zawalczyć do samego końca, mimo wielu przeszkód i przeciwności.

On też pokazał nam, że wspólnymi siłami możemy bardzo wiele, że wobec dobra ludzkich serc nie ma rzeczy niemożliwych. Nasi bohaterowie – 7 bezdomnych, przestraszonych kotów, wciąż mają szansę na nowe, lepsze życie. Z Waszą pomocą na pewno się to uda! Dlatego w ich imieniu prosimy o każdą formę wsparcia.