Ten rok był dla nas czasem z cyklu: "co się polepszy, to się ..."

Kochani, ten rok jest dla nas zły, mówiąc delikatnie. Jak dla większości organizacji non profit. My jesteśmy jednak malutką, lokalną organizacją. Co niestety nie przekłada się na ilość podopiecznych. "Malutkość" nie znaczy mało kotów.

W tej chwili mamy ich pod opieką prawie 130!
I niestety co jakiś czas przybywa następny pomimo naszego zarzekania się, że już żadnego kota nie przyjmiemy. Jak mamy jednak nie przyjąć kota z wypadku, kociaka, który siedział na środku szosy przy zwłokach rozjechanej matki i sam nam wszedł pod koła, kotki odłowionej na sterylkę, która okazała się być całkowicie oswojoną, miziastą dziewczynką, którą na pewno ktoś wyrzucił, bo co by robiła w stadzie kotów wolnożyjących?

To tylko 3 przypadki z ostatnich dwóch tygodni.

Ratowanie kotów jest kosztowne, bardzo kosztowne, nawet jeśli jest to leczenie „po kosztach”, a tak jesteśmy obsługiwani przez naszych weterynarzy.

Każdy z tych kotów wymaga wstępnej profilaktyki, leczenia, szczepień, regularnych odrobaczeń.
Pomnóżcie to przez 130.

Samo jednokrotne odrobaczenie to  4550. I tak 4 razy w roku. Nie będzie stwierdzeniem na wyrost, że nasi weterynarze razem z nami prowadzą naszą fundację – ich zaangażowanie i wyrozumiałość mówią same za siebie. Nawet jeśli liczą nam "po kosztach" wychodzą rocznie sumy bajońskie jak dla nas. Ten rok był straszny. Chwilami musieliśmy wybierać, czy zapłacić za leczenie, czy dać kotom jeść. Wiadomo co wybieraliśmy.

Nasi weci wiedzą w jakiej jesteśmy sytuacji. Nie upominali i nie upominają się. Nie wstrzymują leczenia. Przyjmują naszych podopiecznych, są na telefon nawet w wolne dni, odbierają nawet, gdy jadą na kilka godzin odreagować w góry. Są zawsze pomocą, wsparciem.
Nie mogą jednak nas sponsorować.

Prawie 30 tysięcy zł, tyle mamy długu w lecznicy. Bardzo Was prosimy pomóżcie nam uregulować ten dług. Będziemy ogromnie wdzięczni za każdą złotówkę!