Tak zabija bezdomność. Łysa, chora skóra i brak nadziei. Pomóż!

Mały psiak, do połowy łysy - zupełnie. Zamiast sierści chora, "kostropata" skóra.

Piecze, swędzi, boli. Mróz kąsa ją tak potwornie. Nie ma się jak ogrzać. Błąkał się po wsiach, szukając u ludzi pomocy. Jedząc, co się nawinęło. Byle przetrwać.

Tak zabija bezdomność. Powoli i bezwzględnie. A mimo wszystko, gdy tylko przekroczył próg Judytowa, poczuł się jak u siebie. Jego życie właśnie się zmieniło. Nie będzie konał z głodu i chorób, w samotności.

Jego leczenie potrwa. Rozpoczynamy diagnostykę. A potem znajdziemy mu dom - to oczywiste. Bo po to ratujemy te psie nieszczęścia.