Nic nie widzę! Boję się... Gdzie moja mama?

Nie wiem, co się dzieje? Bardzo bolą mnie oczy, na dodatek nie widzę mamy i rodzeństwa.  Jestem Potwornie głodny, ale nie wiem, gdzie jest jedzenie, bo po prostu go nie widzę.  Boję się... Dzisiaj byłem się jeszcze bardziej.  Słyszałem dziwny dźwięk, ktoś zbliża się w moją stronę.  Co to jest? Dlaczego mnie goni? Znowu potwornie się boję.

Ten ktoś mnie złapał.  Teraz bolą mnie nie tylko oczy. Strach sprawia, że boli mnie dosłownie wszystko, ale nagle czuję coś jeszcze, cudowny dotyk i ciepły głos mówi; "już dobrze, jesteś bezpieczny, pomożemy ci".

Pomimo paniki chcę mu zaufać. Już nie chcę się bać, nie chcę być głodny, chcę widzieć.

Czy to właśnie o tym myślą zwierzęta, które tak cierpią? Za każdym razem zadajemy sobie to pytanie. Za każdym razem staramy się, aby pierwsza pomoc była możliwie szybką, by ograniczyć stres, który może dramatycznie pogorszyć stan zdrowia. Niemniej jednak, za każdym razem kiedy jesteśmy już po wizycie w przychodni, mamy okazję napełnić ich maleńkie i głodne brzuszki, troskliwie przytulić, dać to co najważniejsze, czyli opiekę, za którą one odwdzięczają się zawsze bezwarunkową miłością.

Wierzymy, że tak samo będzie w jego przypadku.  Jednak ta historia zaczyna się dopiero dzisiaj. Przed nami wiele tygodni walki o uratowanie wzroku maluszka, dlatego też z całych sił prosimy o wsparcie.