Ostatnia Przystań Fundacja

Jest takie miejsce. Miejsce, gdzie nie ma tam krat zamykających drogę ku przyjaznej dłoni i delikatnej czułości. Nie ma obojętnych spojrzeń zatrzymujących psi ogon w smętnym bezruchu. Nie ma cichego przyzwolenia na niewidzialność i zgody na psią samotność. To miejsce przyjazne, gdzie psi staruszkowie mogą wreszcie odpocząć. Miejsce, gdzie trawa jest na prawdę zielona, powietrze prawdziwie rozkoszne, a samotność pozostaje tylko niemiłym wspomnieniem. To azyl dla tych, którym sędziwy wiek odebrał szansę na lepsze jutro. Teraz, na ostatnim odcinku drogi, mogą nareszcie poczuć jak smakuje trawa pod łapami, jak wiatr unosi sędziwe już uszy, jak miło wypoczywa się w cieniu drzew. Jak dobrze jest, gdy ktoś czuwa i już nie porzuci w potrzebie. I nic tego nie odejdzie. Nie zniknie, nie zmieni się jedynie w psi sen o ufności. I jak dobrze mieć pewność, że można tam zostać do końca. A w tych ostatnich chwilach, gdy życie zacznie gasnąć, znajdzie się zawsze ktoś, kto potrzyma łapkę i przeprowadzi bezpiecznie za Tęczowy Most.