Ocalić okaleczoną biedę

Przyszedł dzisiaj, jeszcze o własnych siłach, ale nawet nie chcemy myśleć, jak dał radę… Co mu się stało – dlaczego ma oskórowany niemal cały tył? Nie znamy odpowiedzi na to pytanie. Wiemy jedynie, że gdyby Dobra Dusza prędko nie zabrała tej biedy do weterynarza, szybko doszłoby do jeszcze większej tragedii. W gabinecie rana, z której sączy się ropa, od razu została oczyszczona, a kota przyjęto na hospitalizację. Póki co najważniejsze było zabezpieczenie pacjenta lekami, w tym przeciwbólowymi, bo wiemy, że zwierzak na pewno ogromnie cierpi…

Nie jesteśmy nawet pewni płci kota, bo na weryfikację przyjdzie jeszcze czas, teraz gra toczy się o wyższą stawkę. Od jutra pacjenta czekają kolejne etapy walki – RTG, by określić, czy nie doszło do złamania, chirurgiczne opracowanie rany, systematyczna zmiana opatrunków. Nasz pechowiec miał na tyle farta, że trafił w bardzo kompetentne ręce. Ma też gdzie odbyć leczenie, kiedy opuści gabinet weterynaryjny – Dobra Dusza, która nie przeszła obojętnie wobec jego cierpienia, zadeklarowała opiekę na czas rekonwalescencji. Nam pozostaje pokryć koszty leczenia. Mało? Dużo?

Pomaganie to przecież suma mniejszych i większych działań różnych ludzi; nie kogoś, lecz nas wszystkich. Wszyscy doświadczamy bowiem jakiś ograniczeń – czas, miejsce, siły, pieniądz nie są przecież wartościami nieskończonymi i jedynie, gdy zamiast oczekiwać, próbujemy również sami dawać, mamy szansę coś zmienić. Jeśli i Wy chcecie dołożyć swoją cegiełkę do takiej zmiany – wspomóżcie ratowanie tej oskórowanej biedy.