Byle jakie życie, byle jaka śmierć? Uratujmy Sabę!

Jestem Saba i odkąd pamiętam, byłam zdana tylko na siebie. Kiedyś nawet byłam czyjaś, ale ten człowiek był zły. Ta znajomość "bolała" mnie bardzo. ...a później żyłam na polach i w lasach. Walczyłam o każdy dzień. Rodziłam dzieci - nie pamiętam ile. Chowałam je przed złym światem, jednak one i tak zawsze umierały... Dobrzy ludzie dawali mi jeść, czasami chcieli pogłaskać. Ale ja nie lubiłam dotyku. Budził wspomnienia. A smycz? Ta to dopiero była straszna... Pewnego dnia zaczęło mnie boleć. Bardzo boleć. Na moim brzuchu pojawiły się guzy, które rosły i rosły, a ból stawał się coraz bardziej nieznośny.

Przyjeżdżali do mnie różni ludzie. Zawsze mieli ze sobą tę straszną smycz. Chcieli coś ode mnie. Ale ja byłam sprytna. Uciekałam ile sił w łapkach. Tylko że tych sił zaczęło mi brakować... Znalazłam sobie miejsce w stodole.

Tam było trochę cieplej i nie wiało. Pewnego dnia, ktoś przyjechał. Znów ludzie... Nie miałam już siły uciekać. Zdziwiłam się, bo oni byli dla mnie mili. Dali jeść, otulili kołdrą i zabrali.

Kochani! Saba za długo uciekała od pomocy. Ogromne guzy listwy mlecznej popękały i suczka opadła z sił. Jedynie szybka operacja jest w stanie ją uratować. Obiecaliśmy Sabie, że zrobimy wszystko by udowodnić jej, że psie życie może być piękne, a smycz nie boli. Dziś, nasza podopieczna przebywa w klinice.

Jej organizm jest wzmacniany przed ciężką operacją. Kosztowną operacją... Czy biedny bezdomny pies jest jej wart? Czy stara suka, której życie to pasmo cierpienia, zazna jeszcze szczęścia? Pomóżcie uratować Sabę.