Każdy krok to ból. Błagamy o pomoc dla Sally i Suzie

Jak mamy błagać Was o pomoc? Jak pokazać Wam potworne cierpienie, którego na pierwszy rzut oka nie widać?
Bo nie ma ran, krwi, drastycznych obrazów. Nie ma kogo obwinić, nazwać oprawcą.
SĄ ZA TO BEZDOMNOŚĆ I LATA CODZIENNEGO, CHRONICZNEGO BÓLU.

Wyobraź sobie, że masz powykrzywiane stawy. Że Twoje kolana są zwichnięte, zdeformowane, że Twoje biodra są "zbyt luźne", więc wchodząca w nie kość, obija się o nie i trze przy każdym ruchu.
Nie masz dostępu do środków przeciwbólowych. Nie ma nikogo, kto może Ci pomóc. Walczysz o przetrwanie ignorując cierpienie, które nawet na minutę nie daje o sobie zapomnieć.
Gdy jest zimno - marzniesz, starając się skulić w jakimś zacisznym kącie. Ludzie Cię przeganiają, bo psujesz im krajobraz. Umykasz, kulejąc, bo trudno Ci przyspieszyć kroku.
Często jesteś głodny, często pada Ci na głowę.

Czy to wystarczy aby pochylić się nad Suzzy i Sally? Jak długo cierpiały? Jak długo miały tylko siebie?

LOS W KOŃCU SIĘ ODWRÓCIŁ. SĄ BEZPIECZNE. BA!

OBIE SĄ JUŻ PO PIERWSZYCH OPERACJACH!
Nowatorskie metody, najlepsza opieka. Pierwszy krok w długotrwałym powrocie do zdrowia zrobiony.
Dziewczynki wróciły do Azylu. Mają ogarniaczany ruch. Są rehabilitowane.

FAJNIE, PRAWDA? DOSTAŁY SZANSĘ NA ŻYCIE BEZ BÓLU.
ZEBRAŁY NA NIE 1911 zł - CZYLI MNIEJ, NIŻ KOSZTUJE ZABIEG JEDNEJ ŁAPKI.

Co mamy im powiedzieć? Nie będziecie chodzić? Koniec leczenia? Wyglądacie zbyt dobrze?

BŁAGAMY WAS O POMOC.