Żyć i być niepełnosprawnym czy UMIERAĆ?

Nasze niepełnosprytki nie są cierpiące. I TO NIESTETY JEST PROBLEM. Nie mają odparzeń, ran, otarć. Nie trawi ich ból. Nie są upodlone, złamane, przerażone. Są czyste, wypielęgnowane, zaopiekowane, pod stałą kontrolą weterynaryjną. Mają ruch, spacery, dobrą karmę, potrzebne leki.

DLATEGO NIKT NIE ZWRACA NA NIE UWAGI. BO TĘ PRZYKUWA TYLKO CIERPIENIE.

Ale czy wiesz, co jest potrzebne, by żyły tak, jak żyją? Wiesz, dlaczego możesz cieszyć oczy widokiem radosnych rydwaniastych? Zapewnienie im komfortu to ciężka praca. Codzienne sprzątanie (nie kontrolują wydalania), kilka razy dziennie wyciskanie moczu, tony prania, zabiegi higieniczne, kąpiele, profilaktyka otarć, regularne badania kontrolne, USG jamy brzusznej i dróg moczowych, pobieranie moczu do badania, natychmiastowa reakcja na pojawiające się stany zapalne, podawanie leków, rehabilitacja, serwis wózków.

To harówka Magdy, Amandy, Klaudii i Wiktorii, czyli 4 pracowników, zatrudnionych tylko do opieki nad sprytkami. To tysiące podkładów, dry-bedów, dziesiątki wyjazdów do specjalistów.

Wybaczcie, że zamiast litości wywołują uśmiech. Mamy świadomość, że z tego powodu nasz apel nie porwie serc. Nie spodziewamy się cudów, czy spontanicznej pomocy. Przepraszamy - bo to, co najgorsze już za sprytkami.

ZAPEWNIENIE IM DOBREGO ŻYCIA, TO KOSZT 12 TYS. ZŁ MIESIĘCZNIE, KTÓRY NIKNIE ZA RADOŚCIĄ OGLĄDANIA SZCZĘŚLIWYCH PSÓW, KTÓRE W WIĘKSZOŚCI MIAŁY BYĆ UŚPIONE. TO WYSIŁEK ODMIERZANY CZASEM, TROSKĄ I PIENIĘDZMI - Z SZACUNKU DLA ZWIERZĄT. By zapewnić im komfort, na jaki zadługują.

Czy jesteście w stanie spojrzeć na sprytki z tej perspektywy? Jesteście w stanie sprawić, abyśmy do końca roku nie martwili się o sprytkową część budżetu Fundacji? Możecie to dla nich zrobić?

BARDZO WAS PROSIMY!